Truus, mijn vader en mijn moeder.
Tijdens het luisteren naar 'mijn vaders muziek' op Vaderdag kreeg ik ineens de gedachte;
Wat zou het nu fijn zijn om samen met hem van deze muziek te genieten!
Als het om mijn moeder gaat, denk ik wel eens, wat zou het fijn zijn als ze nu mijn nieuwe woonplek zou kunnen zien en er plezier aan kunnen beleven als ze ziet wat ik hier allemaal uitvoer...
Dus, is er Leven na de dood en kunnen ze nu meegenieten en blij voor me zijn?
Stel je toch eens voor dat je dat letterlijk zou nemen!
Onzinnig en overbodig, want uiteindelijk leven ze in mij voort...
Maar ik ga hier nog even een keer op doorborduren.
Tot straks!
😇
volgens mij is het als je éénmaal dood bent, dat het zo is
BeantwoordenVerwijderenIk ben eens benieuwd naar je theorie...
een vriendin van me kan koffie lezen (echte naam weet ik niet) en die zegt dat de mensen die dood zijn engelen zijn die rond je hangen...?
Een @->- voor jou.
En daardoor ga ik er graag eens op door.Goede morgen 'Levende Lutje'! :-)
Verwijderen>@@@<
dat vraag ik me ook af
BeantwoordenVerwijderenmaar we zullen dat nooit weten toch niet zolang we leven
eigenlijk mag ik er niet aan denken dat als ik dood ben ik me er van bewust zou zijn dat ik daar nog ergens zweef, voor mezelf wil ik dat dood dood is :-)
Maar aan de andere kant zou het misschien wel fijn zijn te weten dat mijn ma'tje mij nu nog bijstaat en beschermt
Ook die gedachte ken ik maar al te goed!
VerwijderenJa, ieder denkt hier anders over, geloof ik. Ik heb een soort overtuiging dat wij als een soort bewustzijn zonder lichaam verder leven, waardoor mijn idee over een hiernamaals zo'n beetje lijkt op leven zoals wij ook dromen. Welterusten, Walter.
BeantwoordenVerwijderenDat vind ik een aardige optie, Lia! Ook voor jou een extra welterusten.
Verwijderen(Met mooie dromen... ;-) )