En ik dacht nog,
zal ik het verzwijgen of er weer gewoon over schrijven?
Dat laatste is voor mij een 'vriend' die er ( bijna) altijd is.
Om en om kan ik het noemen.
De ene dag zie ik het helemaal zitten
maar vandaag was het helemaal weg!
Toen ik op stond voelde ik het gelijk...
Het beschrijven, of is dat gezeik?
Mijn huis voelde leeg, net als mijn hart.
Jezelf bij kop en kont nemen
en gewoon starten...er was een was
een was die echt even moest
Dus deed ik dat wat was was...
En even zette ik de tv aan...
Over tuin en interieur
En even vergat ik mijn eigen gezeur.
Ik bleek ineens doodmoe te zijn.
moe en leeg en ging weer naar bed.
Een bed zonder, want dat was in de was.
Maar ik sliep tot nu en voelde mij alleen.
Alleen is maar alleen, dus ging ik schrijven...
Dan maar weer de kamer in en kijken naar
wat kan ik doen,wat maak ik tot mijn doel
Ja, hoe gaat het weg, dat ellendige gevoel.
💔
Persoonlijk denk ik dat een heleboel mensen die schrijven of zeggen dat zij het fantastisch vinden om dagenlang alleen te zijn een klein beetje niet de waarheid vertellen. Maar dat ben ik.
BeantwoordenVerwijderenvaak moeten we onszelf een schop onder de kont geven om verder te doen
BeantwoordenVerwijderent leven is geen crémekar zei m'n oma, en ze heeft gelijk