Er zijn van die momenten dat ik goed de pest op "Hem" in heb.
Dat zijn de momenten dat ik leed, verdriet en pijn bij een ander zie! Dan word ik opstandig en ga tekeer tegen "HET''; waarom spaar je mij eigenlijk klojo!! Bizar is dat ik dan meestal ervaar dat "Hij " mij liefdevol uit lacht en zacht fluistert; "stel je toch niet zo aan grapjas!"
Ik heb het al eens eerder verwoord, mijn "god" heeft een vreemd soort humor, dus het enige dat mij rest is dan maar gewoon mijn geluk delen. Meer dan dat schijnt Hij tot op heden niet voor mij te hebben weg gelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten