Blootleggen.

Steeds vaker kom ik het tegen...

We moeten stoppen met zoeken en leren inzien dat het er reeds is!

Eigenlijk is dit een beetje een uit de hand gelopen spirituele stelling geworden, want hierdoor zou je bijna een schuldgevoel krijgen doordat je wel degelijk ervaart dat je zoekt.

Maar er ligt een waarheid onder die stelling, een waarheid die ik zou verwoorden met;

inderdaad, niet zozeer zoeken alswel blootleggen, ont-dekken dat wat in oervorm reeds aanwezig is.

Duidelijk is hierin het voorbeeld van de beeldhouwer, hij haalt net zo lang weg totdat de kern, de essentie, het ware, overblijft.

Als schilder heb ik ontdekt dat ook schilderen dat in zich heeft, zij het dan op een geheel eigen manier. De schilder verwijdert als het ware het witte doek, net zolang tot dat wat werkelijk het zijn vertegenwoordigt, overblijft.

Tja, een andere manier van interpreteren dus. Bedekken van het witte doek ervaren als "blootleggen" van dat wat is.

En op deze manier kun je ook naar jezelf kijken, namelijk hetgeen je als het zoeken naar jezelf ervaart,leren zien als het blootleggen van dat wat wezenlijk in je is.

Zo kun je alle informatie die je tot je neemt vertalen als zijnde gereedschap het ware in jezelf bloot te leggen. Te ont-dekken dus.

Dus maak niet de vergissing dat kennis vergaren en ervaring opdoen hetzelfde zou zijn als het "verkeerde" zoeken.

Vind je dit ingewikkelde gedachte constructies?

Gelijk heb je, blijf het gerust zoeken noemen, dat klinkt herkenbaarder.

Veel zoek, blootleg en ont-dek plezier!