Een paar begrippen.

Integriteit, eerlijkheid, oprechtheid.

En deze in betrekking tot openheid.

Ik twijfel even over de schrijfvorm en val daardoor meteen met de deur in huis!

De ik vorm zou betekenen dat ik totaal in alle openheid en eerlijkheid mijn eigen bewustwording daar in beschrijf en dat brengt me dan naar het begrip; kwetsbaarheid.

Want in hoeverre heeft een mens zicht op zijn eigen kwetsbaarheid?

Ik begin er achter te komen dat het bij mezelf soms erg onduidelijk is

Integriteit, eerlijkheid en oprechtheid staan bij mij hoog in het vaandel, mogelijk hoger dan een mens van zichzelf mag verwachten.

Gun ik mijzelf de stilte, de tijd en de ruimte om eerst mijn eigen innerlijke proces te ondergaan?

Stel ik mij niet onnodig kwetsbaar op door mijn drang naar bovenstaande begrippen?

Is het zinnig om met open wonden in de buurt van zoutpotten te gaan verkeren?

Allemaal vragen aan hetzelf die blijkbaar het beste aan hetzelf gesteld kunnen worden in de beslotenheid van het eigen innerlijk.

Laat ik het zo zeggen; ik ben lerende om ze eerst in de handen van "God" te leggen in een vertrouwen dat slechts tussen Hem en mij mogelijk is en waar geen ander aards wezen aan kan voldoen.

Dat ik ooit het begrip "God" op deze manier zou ervaren?

Als ik dan toch nog even eerlijk en open mag zijn....het verbijstert mij!

Tegelijkertijd ervaar ik ook dat je "God" kunt zien als een totaal integer, eerlijk en oprecht omgaan met hetzelf.

Daar ga ik mij dan ook maar eens volledig op richten, uiteindelijk wordt het steeds later op mijn "avond".