In ieder geval klinkt het beter dan, ingezakt of down zijn.
Het voelt dan ook heel anders dan bovenstaande, maar de mens lijkt geprogrammeerd door opvoeding en omgeving, voortdurend aantoonbaar bezig te moeten zijn.
Er zijn momenten in het leven dat "hetzelf" bezig is zijnservaringen op de juiste plek te zetten.
Aan de buitenkant kom je dan passief over.
En als je je te veel conformeerd aan een samenleving die daar moeite mee heeft, dan kan juist zo'n periode zich gaan vertalen in depressie.Kan een onbewuste reaktie op dit, soms noodzakelijke innerlijke gebeuren ,misschien zijn dat een mens zichzelf dan "depressief"verklaard?
In deze maatschappij moet je immers altijd iets "zijn". Iets dat het liefst niet al te confronterend overkomt, tenzij je juist weer dat andere uiterste ten toon spreidt, namelijk; de a-sociaal, waar toch niks meer mee te beginnen is.
Goed, ik ben dus in het "Zijn", niet meer en niet minder.
En mocht blijken dat dit "Zijn" mijn uiteindelijke bestemming is...ach, is dat niet gewoon waar het leven voor bedoeld is?
Gewoon...."Zijn".
(borrelt er bij jou ook een "ja maar" omhoog?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten