Verleden en heden.

Het is maar hoe je er mee omgaat.
Terug kijken met veroordeling of spijt heeft geen enkele zin! Het enige zinvolle van je verleden zou kunnen zijn om er van te leren betreffende je heden...
Opgedane pijn wegdrukken werkt niet, net zo min als je keer op keer weer beroepen op die pijn.
In de trant van; "Ja, maar als je eens wist....."
Trouwens ook wat het koesteren en ophalen van mooie herinneringen betreft kan een mens daar vreemde dingen mee doen! Sommige vergeten daardoor te zien wat ze in het heden hebben!

Oké, dat was een poging tot een soort rationele benadering, algemene blabla dus.

Zo af en toe komen schrikbeelden uit mijn "verslavingsverleden" naar boven.

Bijvoorbeeld hoe ik regelmatig angstig in mijn zakken of tas graaide om er zeker van te zijn dat ik mijn "verdovers" wel binnen handbereik had, of ergens geen alcohol kunnen krijgen en dan naar allerlei excuses gaan zoeken om naar huis te kunnen!

Laat staan de herinneringen aan best wel vernederende situaties door drank en medicijn gebruik!!

Toch laat ik die herinnering toe als die komt, maar wel tot op een zeker hoogte...

Die hoogte bepaal ik door in te zien; hier leer ik niet meer van, hier kwel ik mezelf alleen maar mee.

Het blijft belangrijk om mij steeds weer te realiseren  hoe groot de hel was waarin ik leefde en hoe anders het nu is!

Dus niet zeuren of zeiken, nee, gewoon doorleven maar dan een stuk wijzer geworden en verworven inzichten daadwerkelijk toepassen.
De reden dat ik over deze dingen blijf schrijven is vooral omdat ik hoop dat anderen die er nog mee zitten of zaten er wat steun en herkenning in vinden.
Eigenlijk in het bijzonder, érkenning!