Mijn geest is aan het afkicken, een nieuw soort pijn.
Ik was ze nog niet tegen gekomen in alle gewichtige boeken die ik tot op heden gelezen had.Er waren theoretische verhandelingen zat, daar gaat het niet om en ook barstte het vaak van de psychologische verklaringen. En vlak de persoonlijke, vaak emotionele verhalen niet uit van mensen met een schijnbaar gelijksoortige problematiek....
Een nieuw soort pijn.
Verslaving verdween uit mijn fysieke lichaam, uit m'n vlees en botten.
O ja, zelfs op een bepaalde manier uit mijn geest!
Drie jaar geleden opgegeven....voor mij een absolute wake-up call destijds. Stervende of niet, het maakte voor mij niet meer uit. Nooit meer rotzooi in mijn lijf die geest en lichaam vergiftigen.
En mijzelf nooit meer als psychiatrisch geval zien óf laten behandelen!
Ik besloot om dan maar liever "gezond" te sterven.
Die nieuwe pijn, de pijn van nu, de pijn van het vrij raken, steeds dieper en dieper...
Ook de pijn wordt dieper en intenser.
Niet te beschrijven...hetgeen ik dan ook maar beter niet eens poog.
Ik lijk er klaar voor.
De fase van de geest, die verdere reiniging.
Mijn God, maar wat doet dat een onwaarschijnlijk vreemd soort, eenzame pijn!
wat een akelige titel....
BeantwoordenVerwijderenmaar...de week is weer begonnen, geniet ervan!
Verklap jij nu het geheim van een goed logje of zelfs "goed" weblog???
BeantwoordenVerwijderenAi, dan gaan mijn kijkcijfers kelderen komende periode...(gnagnagna)
Maak je geen zorgen over kijkcijfers Walter. Je gaat gewoon veel te snel (althans voor mij)
BeantwoordenVerwijderenDit weekend liep ik ook gigantisch tegen afkickgeestgedoe aan.
Ik vind het zo fijn dat je er over schrijft dat je zo worstelt en dat laat zien.
Overigens is de struik een paar logjes geleden geen vlier maar een uit de kluitengewassen tak van fluitenkruid.
Dank je Walter!
Dat de waarheid gezien wordt!
kizkizzzzzzzz
Ik voel het bijna met je mee walter. En het is totaal niet aan mij om een mening te hebben in deze... maar ik denk wel dat je erg goed bezig bent. Het voelen van de pijn, niet afgevlakt door welke "afvlakkers" dan ook... Je leeft het, je beleeft het...ruw en onverbiddelijk... en alleen zo zul je het een plek kunnen geven.
BeantwoordenVerwijderenUhhh als dit kant nog wal raakt.... gewoon niet lezen dan! het is maar wat ik voel hihi
Dikke kus van ikke
Ik heb de wind verteld wat ze mee mag nemen:
BeantwoordenVerwijderende tranen, de illusies.
Ik heb de zon verteld wat mag blijven:
de warmte, de verbinding,
de ruimte om een uniek mens te zijn
in alle vrijheid.
verbondenheid geeft adem.
Hoi, Walter
BeantwoordenVerwijderenIk zag je berichtje op mijn blog, maar ik zie dat je niet meer bij mijn volgers staat.
Heb je je zelf verwijderd? Ik weet niet eens of dat kan, maar ik volg jou wel.
Je ging het wel rustiger aan doen schreef je.
Ik hoop dat je je weer meld.
Vriendelijke groetjes,
Joke
Sterkte Walter.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Haagje
ppppf, dit is zwaar voor je Walter
BeantwoordenVerwijderenik heb een te groot inlevingsvermogen denk ik want ik voel die pjn tot hier, zoals jij het beschrijft, dat voel je door merg en been gaan
geestelijk afkicken is misschien nog het zwaarst, het eenzaamst in ieder geval. En het langstdurend.
BeantwoordenVerwijderenIk geloof dat elke persoon voor zijn allerdiepste existentiele gevoelens toch bij momenten eenzaam is. Maar alleen bij momenten, Walter!
BeantwoordenVerwijderen... te vergelijken mat fantoompijn? Je weet het: woestijnen en oases.
BeantwoordenVerwijderen