Naast de boot zwemmen.

Ben er redelijk behendig in geworden, ooit buiten de boot gevallen ben ik een "bijzonder" soort zwemmer geworden...
Zwemmend naast die boot kijk je heel anders tegen de wereld aan, als wanneer je passagier óp de boot bent...
Wat een opluchting dat ik mezelf tot 1 juni vrij heb gegeven van het schrijven van inhoudelijke stukjes!
Ik word nu al doodmoe bij de gedachte aan wat er in mijn achterhoofd broeit om t.z.t. een stukje te schrijven over dit zwemmer/boot gegeven.
Heel voorzichtig begin ik te ervaren dat , door het vrij geraakt te zijn van verslaving en door het hele proces dat tegelijkertijd min of meer blijvend is, ik steeds meer volledig in het Nu  begin te leven.
En in het nu blijk ik steeds minder de denker te ervaren en begint mijn hier en nu levende, zichzelf een steeds rustigere , overzichtelijke en beschouwende rol in het leven te gunnen.
( Ik  ga even teruglezen en proberen mijn zinsopbouw hierboven niet te veranderen...)
(Had moeite mezelf nog te begrijpen, maar dat is eigenlijk best wel inherent aan het geschrevene, dus heb ik niks veranderd)(@@@)