Zo noemen ze dat toch?

"Je zinnen verzetten", dat is wat ik uiteindelijk ben gaan doen....
Er kleeft te veel pijnlijke herinnering aan mijn verleden om er lang stil bij blijven te staan.
Dus ben ik in "onze" heemtuin "mijn" boom gaan snoeien. Eigenlijk een struik, die de allure van een boom heeft! ( Misschien lijken we op elkaar! hihihi Foute humor ten bate van mijzelf, niet meer doen hè!)
Ach, positief symbolisch gezien heeft het wel iets moois, de struik, vermoedelijk een vlierbes, vormt namelijk een overkapping voor een wandelpad. En dat bewuste pad is het pad waarvan ik toegezegd heb het bij te houden...

( Gut, ineens krijgt de vergelijking iets héél moois!)

En dan is er blad, het afgebeelde blad dat in toom gehouden dient te worden...

Ik heb van de nood een deugd gemaakt.

Zie hierboven en onder het huiselijk resultaat.

Ook een beetje voor mijn moeder, denk ik dan maar!