Nooit meer niet aanwezig.

Vermoeiend is het soms wel, maar inmiddels is het nou eenmaal mijn gewone staat van zijn geworden.     
 ( voor de niet-geïnteresseerden, dit gaat over "verslaving")
"Wat ben je toch een ettertje", hoor ik een vriend van me al lachend zeggen naar aanleiding van het rode zinnetje....
Hij mag "ettertje" zeggen, ieder ander dient mij met groot respect te benaderen! (hihihi)
Oeps, dit had een serieus stukje moeten worden, even mijn kleur aanpassen dan maar;

Nooit meer niet aanwezig, zo voelt het voor mij na een leven dat voornamelijk in het teken stond van regelmatig de roes opzoeken van het "er even niet zijn".(3 en 5 jaar geleden gestopt)
Mijn geest is en was een erg scherpe, alerte geest, aangeboren of door omstandigheden ontstaan, daar verdiep ik me inmiddels niet meer in. Het is ongetwijfeld een combinatie.
Toch kan dit voor mensen die een verslaving proberen te overwinnen een struikelblok zijn, want denk niet dat het alleen zo werkt met herkenbaar verdovende middelen als drank en drugs.
Ook het loslaten van een rookverslaving of een andersoortige verslaving heeft de vermoeiende bijwerking van het missen van je "even kunnen ontrekken aan".
Vervangende surrogaatmiddelen houden in feite de geest verslaafd, dat zijn achteraf gezien zelfs gevaarlijke instinkertjes.
Roken, drinken, slikken, ik doe het niet meer en de kans is héél groot dat ik het nooit meer zal doen ook. ( mijn stille overtuiging van zekerheid deel ik liever niet met argwanende types, hihi)
Het zou natuurlijk mogelijk kunnen zijn dat, jij als verslavingsgeïnteresseerde, nu zit te wachten op mijn verlossende oplossing van het vermoeiende probleem; "Nooit meer niet aanwezig zijn".
Je voelt 'm vast al aankomen, want die oplossing heb ik niet!
Of is hij zo simpel dat ik mijzelf en de oplettende lezer onderschat?
Mijn oplossing is; Gewoon doorgaan, moe of niet moe, dan maar aanwezig, altijd tot in het vermoeiende aanwezig!
Eigenlijk als ik het zo bekijk is dat, vergeleken bij de gevangenschap van een verslaving ;
Een peuleschilletje!
Het is een kwestie van doorgaan tot het went.
Went het niet dan heb je in ieder geval een zeer boeiend en "levend" leven!

( ware ik Christen, dan had ik nu gezegd; Prijs de Heer!, maar als zijnde only me zeg ik dan liever

Prijs de Bewustwording!)