Isoleercel en psychose.

En dan plotseling, geleidelijk ( want zo tegengesteld voelt het) kom je in die andere wereld terecht....

Die andere wereld is voor jou de echte en je dierbaren lijken daarin als het ware achter glas te staan.

Ze zien jou niet meer, ze zien een ander persoon en het doet je lachen of angstig zijn.

Zien ze dan niet dat jij het Licht bent? Denken zij dat muren bestaan en dat tijd iets is?

Je leest de gedachten die uit hun angstige hoofden in jouw hersens ineens duidelijk leesbaar worden.

Waarheden zoals nooit eerder verkondigd stromen orakelgewijs uit je mond.

Genoodzaakt door het hogere weet je dat je naakt moet en dat doe je ook....Degene die met je is wordt als een waas voor je, een schim...

Het witte laken dat als een wonder voor handen is trek je over je heen, naakt liggend op de vloer en je voelt de Christus in je sterven.....en je ervaart de onsterfelijkheid.

Één voor één komen ze de kamer binnen, angstige vrienden, familie leden...

Wezens in witte jassen verschijnen en alleen jij weet dat het engelen zijn.

Dan spring je voor de ogen van iedereen, naakt boven op de tafel en spreekt dingen uit waarvan jij alleen weet dat ze heilig zijn en Waarheid.

De huiskamer deur gaat open vlak nadat je een ver belgeluid hoorde en daar komt hij binnen...

"God", wat geweldig dat U hier in persoon aanwezig wilt zijn"!

Dat zijn je laatste woorden of niet...je wordt onhandig aangekleed door de witte engelen en krijgt een vreemde witte band om je armen.

Niets ontgaat je, maar zij zien niet wie je werkelijk bent....

Dan de isoleercel.

De absolute waanzin van hun werkelijkheid in!

( De spuit die je kreeg laat een pijnlijke plek na....)