Best moeilijk, maar toch...

Als één van je allerdierbaarste het even erg moeilijk heeft in het leven....
en dan toch gewoon maar rustig in slaap vallen?
In ieder geval weten dat je gedaan hebt en doet wat je kunt....
en laten weten; bel me als je me nodig hebt, al is het midden in de nacht!
Natuurlijk heb ik het liefst dat je altijd gelukkig bent, maar door wakker te liggen help ik je ook niet toch?
Dus even wat ontspanning voor je geplukt van internet.

Welterusten..o ja, verder voor iedereen natuurlijk ook.

Voor de zomerperiode?

Niet uitlachen graag, maar ik ga je een eigengereide tip geven voor de komende, hopelijk mooi weer periode.
De onzekerheid en de bescheidenheid slaan nu reeds genadeloos bij me toe!
Je zou eens, mocht je uitgeblust en lekker gebruind voor je pc hangen, in mijn Spijkerbed kunnen teruglezen...Mijn bed is overvol, aangezien er zelfs wanneer ik mij probeer te beheersen, minimaal 5 berichten per dag op komen.
Jaaaa, ik weet heus wel dat het een beetje veel van het goede is, maar waarschijnlijk blijk ik achteraf toch een, inmiddels bejaard adhd gevalletje te zijn..
In mijn tijd heette dat gelukkig nog gewoon "een druk en creatief kind".
Trouwens persoonlijk beleef ik daar alleen nog plezier aan op mijn redelijk gevorderde leeftijd. Het houdt me jong en "bij de les"!
En aangezien ik toch een einzelgänger ben geworden heeft niemand er last van.
Webloggers ook niet, die vertrekken gewoon naar een ander weblog ofzo!

Prettige week gewenst, morgen begint mijn "kletspraat met al dan niet zinnige inhoud" weer!

Rustgevend doorgeven...

Dit mooi filmpje kreeg ik van Ank toegestuurd.
Het leek mij een goed idee dit even met anderen te delen en natuurlijk tegelijk een;

Slaap lekker
toe te wensen!
(om het filmpje goed in beeld te krijgen kun je het beter even aanklikken)

Voorlopig nog geen scheiding?

( Zondag, een prima dag om in alle rust wat zaken te overdenken)

Waarschijnlijk een tijdelijk gebeuren, maar daar ben ik ineens niet zo zeker meer van.

Het combineren op mijn weblog van, voor mij belangrijke zaken aangaande verslaving en psychiatrie, met louter ontspannende en creatieve zaken begint mij steeds moelijk af te gaan.

Maar dat hele proces van hoe het voor mij op dit moment voelt, heb ik reeds in vorige berichten duidelijk gemaakt. Natuurlijk ben ik mij bewust dat hoe ik er mee omga, mijn eigen keuze is en dat ik daar op zich vrij in ben.

Ook de keuze deze tussendoor overdenkingen op mijn weblog te plaatsen, maak ik bewust.

Voor mijzelf, maar natuurlijk ook voor de lezer probeer ik hierdoor te voorkomen dat het "gelikte"  beschrijvingen gaan lijken te worden van een bevrijdingsproces.

Zo in de trant van; Kijk mij eens, ik weet hoe het werkt, ook voor een ander!

Dus gun ik de "bewuste" lezer liever zo nu en dan een kijkje in mijn overdenkingen en in mijn twijfels aangaande mijn manier van schrijven over deze onderwerpen.

Humor is en blijft voor mij altijd de belangrijkste factor bij het overwinnen van bepaalde problemen in het/mijn leven.

Zal ik dit stukje dan als extra label; "humor" meegeven. Nee laat ik dat beter nu even niet doen, op die manier zou ik de interesse van lezers onderuit kunnn halen. ( alhoewel ik zelf een ondeugend lachje voel kriebelen)

Ik pak het als volgt aan; Wil je je werkelijk verdiepen in hoe een "bevrijdingsproces" er uit kan zien (kán!) druk dan op;  Bevrijd raken van.

Toch maar anders.

De herhalingen schort ik even op.
Gewoon per 1 juni, verse start.
Het lijkt me toch beter een herhaling zo maar eens spontaan te laten gebeuren.
Ik waag het niet meer om te suggereren dat ik het rustiger aan ga doen...
(smile)

Voor een ontspannen zondag.

De lege plek ernaast....

Je kan er van alles mee doen.

Wierookje branden,

ontbijtje nuttigen,

beetje lezen,

bloemen neerzetten.

Maar je kan er ook op gaan zitten en even niks doen.

(Dat mag je dan mediteren noemen ofzo)

Een verfrissende zondag toegewenst, opdat je energie weer eens lekker ververst wordt.

De juiste formule vinden.

Elke keer als ik schrijf over zaken die te maken hebben met het overwinnen van verslaving en psychische problemen waarop reacties volgen van waardering en bewondering voel ik, vooral de laatste tijd dat ik gefaald heb in mijn schrijven over deze zaken.
Begrijp me niet verkeerd, want natuurlijk waardeer ik de betrokkenheid en het feit dat lezers mij mijn huidige geluk van harte gunnen!
Maar mijn schrijven gaat niet over hoe goed het van mij is dat ik deze zaken heb kunnen overwinnen, nee het is vooral bedoeld om begrip te kweken voor anderen die daar op dit moment onder lijden.
En vooral ook om die mensen hoop te geven en te proberen hen het vertrouwen in te spreken dat het mogelijk is deze zaken de baas te worden!
Maar blijkbaar is het mij (nog) niet gelukt de juiste formule te vinden om dat duidelijk te maken in mijn schrijven.
Mocht dat voor mij te hoog gegrepen zijn om het op die manier te kunnen verwoorden dan zal de tijd mij dat wel duidelijk maken. Want opgeven zal ik het zeker niet!
Soms denk ik; moet ik wellicht het hele onderwerp wat afstandelijker beschrijven, door bijvoorbeeld de ik vorm te vermijden en er niet te veel persoonlijke belevenissen bij te vermelden?
Maar dan besef ik dat ik die manier van schrijven, in mijn geval, bijna als een soort lafheid zou ervaren!
Het is duidelijk.
Gewoon al schrijvende blijven aftasten totdat ik de juiste formule vind, of één die er wat dichter tegen aan zit dan nu het geval is.
Simpel gezegd; hoe kan ik mensen steunen en bemoedigen zonder mezelf (onbedoeld) in de schijnwerpers te plaatsen?

Nog steeds verbaast het mij....

Ja,ja...ik zal het nog vaak genoeg benoemen; het vrij zijn van middelen.

En helemaal niet om iets vast te houden of uit te melken als onderwerp, nee hoor, gewoon nog steeds uit een soort dankbare verwondering!
Vijf jaar na mijn laatste "pil", zelfs paracetamol slik ik niet meer...en 3 jaar na mijn nicotine en alcohol verslaving ben ik mij zéér bewust geworden hoe veel vrijheid dat geeft.
Maar ook hoe heerlijk het voelt dat ik op een natuurlijke manier de knop om kan zetten als ik in bed stap!
Voorzichtig terugdenkend nu aan de verwardheid van die onnatuurlijke pillen en drank slaap van ooit..

Zou het echt zo zijn als ik hoop?

Als ik het kan, kan iedereen het!

In ieder geval wens ik het iedereen van harte toe...

Welterusten!

( ongeacht op welke manier dan ook, want dat is natuurlijk niet mijn zaak!)

(Foto uitzicht uit het raam waarmee ik de dag begin.)

Erg doorzichtig allemaal!

Gevangen in vrijheid.

Love, up against the glass wall!

Bewaren voor een "hot summernight"???

Veertienhonderd-achtendertig.

Nee, geen geschiedenis les op/in mijn Spijkerbed hoor, met "geschiedenis" doe ik heel andere dingen! En ook niet de afgebeelde bakstenen...

Het is het aantal berichten dat ik in het korte tijdsbestek van een jaar uit mijn mouw heb weten te schudden. Alhoewel er bij zijn die ik uit mijn hoge hoed getoverd heb.

Mijn duim bleek gelukkig ongeschikt om er iets uit te zuigen, dat laat ik aan politici en écht slimme mensen over!

Vanaf nu tot aan 1 juni, 2 herhalingen per dag.

Dit stukje op zich herhaal ik niet, dus als je je beduveld voelt is dat aan je ongeduld te danken..(hihi)

Nu moet ik wel bekennen dat het werkelijk betrokken volgen van alle weblogs die mij aanspreken ook mij tot een onmogelijke klus begint te worden!

Mocht ik werkelijk alarmerend nieuws hebben, dan zul je dat herkennen aan het feit dat ik met grote rode letters ga typen.
(Het zoeken naar geschikte herhalingsberichten is meer werk dan een nieuwe verzinnen,@@@)

Voetballende zonnebloem!!!

Werkelijk nauwelijks te geloven....

Hoor ik kabaal, hier op het grasveldje voor mijn deur...ik kijk naar buiten en wat zie ik daar!

Nee, werkelijk bizar, terwijl ik er hier juist grapjes over maakte...
Een voetballende zonnebloem en een keepende roos!
Dus snel een "fotootje" gemaakt, maar zoals je ziet nog maar half "ontwikkeld".
Dit weekend maar eens die speciale "doka" induiken, misschien haal ik dan iets meer uit deze "foto"!

Niet echt een romanticus...

En toch kan ik hier nauwelijks genoeg van krijgen!

Ach, andere mannen hebben dat met auto's en voetballen.

(knurftige glimlach...)

Altijd oppassen.

Altijd oppassen

dat spiritualiteit

je niet naar het hoofd stijgt.

Anders ontstaan er zelfportretten

waar je werkelijk

niet meer in te herkennen bent!

(?)

Random.

Vind ik toch weer veel leuker klinken dan "willekeurig".

Oké, gewoon Nederlands dan maar?

Wat willekeurige afbeeldingen omdat het weekend is.

Moet ik er nog "prettig weekend" bijzetten?

Ach, dat spreekt toch vanzelf!

Als je de moeite neemt mijn weblog te trotseren, hoe zou ik anders kunnen dan je zo'n weekend te wensen?

Het zou me allicht een paar klanten kosten als ik zou zeggen;

"Ik wens je een ellendig en teleurstellend weekend toe!"

Net als ikzelf nog steeds ben!

Eigenlijk een behoorlijk groen gebeuren!

(Toch mag je bij het oranje aan een chakra denken.)
(Ach, bij het groen trouwens ook hoor!)

(Nog een pottenbakkers left-overfoto.)

(Dat wit vertegenwoordigt mijn subtiele kanten,kuch,kuch!)

Just the two of us...

dus voor deze keer

een heel intiem...

Welterusten....

Naast de boot zwemmen.

Ben er redelijk behendig in geworden, ooit buiten de boot gevallen ben ik een "bijzonder" soort zwemmer geworden...
Zwemmend naast die boot kijk je heel anders tegen de wereld aan, als wanneer je passagier óp de boot bent...
Wat een opluchting dat ik mezelf tot 1 juni vrij heb gegeven van het schrijven van inhoudelijke stukjes!
Ik word nu al doodmoe bij de gedachte aan wat er in mijn achterhoofd broeit om t.z.t. een stukje te schrijven over dit zwemmer/boot gegeven.
Heel voorzichtig begin ik te ervaren dat , door het vrij geraakt te zijn van verslaving en door het hele proces dat tegelijkertijd min of meer blijvend is, ik steeds meer volledig in het Nu  begin te leven.
En in het nu blijk ik steeds minder de denker te ervaren en begint mijn hier en nu levende, zichzelf een steeds rustigere , overzichtelijke en beschouwende rol in het leven te gunnen.
( Ik  ga even teruglezen en proberen mijn zinsopbouw hierboven niet te veranderen...)
(Had moeite mezelf nog te begrijpen, maar dat is eigenlijk best wel inherent aan het geschrevene, dus heb ik niks veranderd)(@@@)

Vangnet voor lichtzinnigheid.

( In het kader; De titel maakt het plaatje!)

Who needs words with this?

Een groene stem?

Geen langdradige discussies hier!

De witgevlekte zwarte wilde tulp.

Ready for take-off....

De zwarte wilde tulp.

(Heb ik weer niet kunnen vinden, dan maar deze!)

Zo af en toe...

Zo af en toe ontdek ik weer een schitterend weblog...

Al reeds effetjes terug dat van Ank <(klik), pas recent nam ik even de tijd voor haar geweldige "fotofilmpjes", in de linker kolom aanklikbaar.

De laatste was Bisonbaai...prachtig.

Neem er even de tijd voor, het zal je niet teleurstellen!

Verzonnen maanlicht.

Lijkt me leuk...

In bed liggen, ogen dicht...

en maanlicht verzinnen.

Maanlicht op een witte roos.

Welterusten...

( vluchtig verzonnen weblog vrienden!)

Ongeschikt als leesvoer.

Het leek mij beter meteen met open vizier te beginnen door je mede te delen dat dit stukje  "ongeschikt is als leesvoer".
Misschien mag ik het even toelichten?
Zoals ik al had medegedeeld ga ik pas per 1 juni weer werkelijke pogingen doen om inhoudelijke stukjes te schrijven en zoals je weet is dat een betrekkelijk begrip op mijn weblog, want het zou me niets verbazen als een groot aantal bezoekers het meeste als slap geouwehoer ervaren.
Slap gelul wilde ik het niet noemen, dat klinkt zo platvloers en misschien heb je gemerkt dat ik pogingen doe om dit Spijkerbed van enig beschaafd niveau te laten zijn.
Goed, laat ik even terug komen op de titel van dit stukje.
Ik neem aan dat je tot op heden de tekst nog steeds aan het volgen bent.
Dat is niet onverstandig, want zou je dat niet doen dan wacht je een dubbele teleurstelling, gelijktijdig krijg ik het gevoel dat deze zin erg tegenstrijdig is, maar daar heb ik wel meer last van aangezien ik geen getalenteerd schrijver ben.

De reden van dit, tot op heden redelijk leesbare stukje, is eigenlijk het schrijven op zich.
Een schrijven waarbij ik er naar toe werk je te melden dat er werkelijk niks instaat.
Mocht je dat nog niet door hebben dan vermoed ik dat je over het algemeen een verkeerd soort pretentieuze boeken leest.
Natuurlijk neem ik je dat niet kwalijk, ik hoop alleen dat dan de bibliotheek je boeken bron is. Boeken aanschaffen is namelijk een vrij prijzig gebeuren en als je er dan aan het eind achterkomt dat er in feite inhoudelijk niets in stond, dan voel je je waarschijnlijk nog belabberder dan na het lezen van dit stukje..
Voor een boek ben je toch al snel 17.50 euro kwijt.
Dit (zoals aangekondigd) ongeschikte leesvoer was  echter geheel gratis!
Geen dank hoor, ik wens je alsnog een gezellige avond!

En dan zeg je toch gewoon;

"Ik ben die ik ben en ik doe wat ik doe".

Het is niet wat je verwacht...

Geen recept, eigenlijk nauwelijks tekst!

Nee, ook hier niet bij...

( Zeker opgelucht?)

Gek beginnen vandaag!

Gaat goed zo....

Ook al geen tekst!

Zou het kunnen?

Zou het zomaar kunnen dat ik me één dag rustig houd?

( Als troost nog wat restanten van het Goudse pottenfestival..)

Voor jou speciaal...

De dag afronden met een Welterusten stukje

is bij mij zeker geen gebakken lucht!

(in het Belgisch vertaald;ik meen mijn stukjes, hihi)

Trouwens mijn hele weblog gebeuren is werkelijk persoonlijk gericht van mij naar jou.

Zo zit ik in elkaar, soms een beetje een vermoeiende eigenschap.

Ik zal pogen het in woorden te beschrijven;

Tijdens het ontstaan van een schrijf of foto stukje voelt het net alsof mijn "geest" afstemt en aftast.

Dan sta ik open...

Ik "voel" dan soms bepaalde mensen, soms weer mensen in het algemeen.

Dit keer had Assayya (klik) gereageerd met iets dat mij tot deze overdenking bracht.

Bijna zou ik nog een andere naam noemen, maar ik wil ook weer niemand in verlegenheid brengen.

Assayya overleeft dit wel, vermoed ik zo!

(@@@)

Eigenlijk ben ik best een vermoeiend persoon,

toch dank ik God dat ik ben die ik ben.

Thanks God! Ik mag Jou wel...

En..voelen jullie een beetje de energie die ik in dit stukje gestoken heb?

Nou ik wel hoor, zal voor mij geen moeite zijn weer lekker in slaap te vallen..

(het bijgevoegde muziekje vind ik gewoon lekker, hij heeft een nieuwe cd trouwens, ook best goed)

Weltrusten...

Deze dag...

Dan nog maar geen 1 juni, maar dit moest er echt eventjes uit.

Door het sombere weer is het een dag geworden van naar binnen keren, dat gaat soms vanzelf, hoef ik niks voor te doen!

De gedachte aan Rob deed mij denken aan mijn label "verslaving", dus ben ik eens in mijn eigen weblog gaan grasduinen.

Heb niet alles terug gelezen, beetje veel, hihihi...maar ik merk wel dat ik volledig sta achter alles dat ik heb neergeschreven over dat onderwerp in mijn weblog.

Ik dacht zelfs even; misschien als het letterlijk zo in boekvorm zou uitkomen, inclusief afbeeldingen en de soms onhandige schrijfstijl, wellicht zou het dan...

Nee hoor, webloggen voldoet prima denk ik dan!

Gewoon lekker doorgaan zoals ik bezig ben.

Denkend aan Rob...

Vreemde gedachten...soms niet al te bevredigend voor mijn innnerlijke rust betreffende zijn "heengaan".
Toch uit ik ze, om eerlijk tegen mezelf te blijven maar vooral ook tegen "Rob".
Ik ontkom er zo nu en dan niet aan om te denken; Rob, hoe zat het nou, wat deed jou besluiten jezelf het leven te ontnemen.
Niet zo leuk om te zeggen, maar mijn beste en liefste vriend Rob had enorm veel zelfmedelijden....
En dat is funest, want dan is een mens ontroostbaar, ja..zelfs onbereikbaar!
Toch vermoed ik dat Rob alle reden had tot zelfmedelijden...ik neem hem dat ook niks kwalijk. Stel je voor!!!
Weer een krop in mijn keel en weer tranen die een weg naar buiten zoeken....
Potverdorie, ik zit te janken..
Ik mis je Rob!

Als "kunst" een kunstje gaat worden...

Poppi houdt de wacht voor mijn atelier....

Als het om mijn schilderwerk gaat; ik zit nog steeds vast.

(afgebeeld een recente snelle opzet, waar ik ooit al dan niet mee verder zal gaan)

Af en toe forceer ik een poging en dan is het 't nèt weer niet, of eigenlijk helemaal niet!

Laatst zag ik op een ander weblog werk van een bepaalde kunstenaar, knap gedaan, dat wel.

Maar het zag er ontzettend bedacht en technisch uit. De techniek van het afbeelden leek op de eerste plaats te staan.

Wat mijn werk betreft ben ik dan ook niet uit op bewondering maar op bevrijding.

Tegelijkertijd bedacht ik me dat het vastzitten van mij eigenlijk wel goed is.

Mijn werk moet geen "kunstje" gaan worden. Dan maar even beter niks!

(Dieper dan dit ga ik hier even niet op in, ik heb nog steeds "brain" vakantie, hihi!)

Een laatste druppel Haarlem...

Het steenwerk kon ik natuurlijk ook niet laten liggen!

Haarlem sluit ik dus even af met een laatste druppel foto...

Om wakker te blijven...

Niet te geloven zeg!

Ik moet werkelijk een soort "tussenstukje" schrijven tussen nu en 1 juni, want zelfs mijn schrijfbehoefte neemt af! Aan onderwerpen geen gebrek hoor, want zo ga ik ná 1 juni een stukje pogen te plaatsen in mijn Spijkerbed, betreffende mijn soms komische strijdmethoden tegen mijn verslavingen van weleer!

En werkelijk, ik kan mijzelf van alles verwijten, behalve dan dat ik niet ongelooflijk creatief was daarin!

Als je dan toch een terugblik op je leven werpt, doe het dan op een positieve manier, kan je tenminste nog na pret hebben....

Maar in werkelijkheid zié ik het ook positief, want dat hele proces van de verslaving te lijf gaan, heeft me wel veel geleerd. Over mijzelf, maar zéker ook over anderen!

Het gevolg van al die zogenaamd "mislukte" pogingen is nu wel dat ik werkelijk bevrijd ben van verslaving! Niks geen flauwekul over ex-zus en ex-zo, nee ik ben volledig NU, een nú rijker dan ik ooit had kunnen bedenken!

En die rijkdom hoop ik naar beste kunnen te delen met hen die naar inzicht en bevrijding zoeken, betreffende verslaving.

Oplossingen, wijze raad en zo...forget it, dat kan ik je helaas niet geven.

Dingen werken alleen zodra je er volledig en persoonlijk achterstaat, wat het ook zijn mag.

Een lang en mooi verhaal.

Al zeg ik het zelf, het was werkelijk een prachtig verhaal, veel diepgang, wijsheid en toch slaapverwekkend genoeg om de dag mee af te sluiten, gevolgd door het oude vertrouwde welterusten.

Ineens bedacht ik me dat ik een afspraak met mezelf had;

Diepgang pas weer na 1 juni...

Met tranen in de ogen heb ik het hele indrukwekkende verhaal ge-delete!

Vreselijk gemis voor de mensheid, maar afspraak is afspraak!

( Je merk het al..., vandaag weer geen zonnepetje opgehad! hihihi)

Welterusten wobbers!

Standaard kiekje.

Eerste pinksterdag in Haarlem en even een simpel toeristisch kiekje gemaakt.

Daarna weer driftig samen met Angela op zoek naar het bijzondere...

Maar ja, soms moet je ook niet al te hoge eisen stellen aan het fotograferen

anders wordt dat ook weer zo'n obsessie!

Gewoon het gewone op de foto heeft ook wel iets, toch?

Deze neigt alweer naar de "poging tot" soort foto's....

Dus laat ik het hierbij voor vandaag.

(Wat Haarlem betreft.)