Toen ik pas bij een "ondersteuningsorganisatie" ging werken als vrijwilliger, vroeg de leidster van deze afdeling te Gouda mij; "Kun je ook mensen láten?"
Dat was een hele goeie die ik mij zeker ter harte heb genomen, want hoe vaak willen we niet al te snel hulp bieden in de vorm waarbij wij menen te moeten bepalen wat goed voor die ander is?
De psychiatrie en verslavingszorg stikt van dat soort voorbeelden en niets voelt er erger dan dat, voor degene die om hulp vraagt.
(Aan der lijve ondervonden.)
Even wat dat betreft, terzijde.
Toen ik zelf diep vast zat in problemen waar ik in m'n eentje niet meer uit leek te komen, heb ik enorm veel steun ondervonden van (aanklikbaar) Kwintes, een organisatie voor o.a. woonbegeleiding.
Deze mensen lieten mij volkomen in mijn eigen waarde en drongen zich nergens in op, hetgeen mij de kracht gaf om weer volledig in mijzelf te kunnen gaan geloven...
Ofschoon op zéér bescheiden schaal ( ik heb geleerd mijn grenzen te herkennen) tracht ik nu, via de "vriendendienst", anderen een beetje te ondersteunen en neem me steeds weer ter harte; doe geen inbreuk op de persoon zoals hij of zij is of wil zijn!
In dit voorbeeld;
Zij heeft een probleem, een ernstig probleem, het enige dat ik doe is er gewoon voor haar zijn.
Dan maar geen grote eetster en dan maar gewoon haar sigaretje in mijn niet-rokerhuis.
Trouwens het valt mij op dat ze daardoor alle rekening houdt met mijn reeds meer dan 3 jaar niet-roken.
Ik denk dat je wil zeggen, dat je probeert anderen te behandelen zoals je zelf wenst behandeld te worden, of heb ik het mis? (dit staat trouwens ook in de bijbel :-p)
BeantwoordenVerwijderenLiefs.
k snap het, denk ik
BeantwoordenVerwijderenhelpen door niet te helpen
er gewoon zijn zodat ze zelf oplossingen vinden en verder kunnen met het leven te leven