Over de ziel.

Nee, ik waag mij niet aan een persoonlijke visie daarover, zeker niet op een weblog zoals het mijne nu is. (?)

Jaren lang heb ik mij in dit soort zaken verdiept en ik kan gerust zeggen dat het mij veel heeft gebracht.

Vooral nu ik sinds  enige jaren behoorlijk "bevrijd" ben van een aantal belemmerende zaken.

Hetgeen verder inzicht in dit soort zaken je brengt, zal voor elk mens verschillend zijn.

Mij heeft het in ieder geval een aantal gevoelens een plek gegeven die ik voor die tijd niet kon plaatsen en mij een onduidelijke onrust gaven.

Ik laat hier (ook letterlijk) 2 boeken, 2 schrijvers zien.

De ene heet Thomas Moore, de andere is Inayat Khan, een Soefi-mysticus.

"De Ziel,vanwaar,waarheen" van Khan is een boek in de vorm van vraag en antwoord.

"Zorg voor de Ziel" van Thomas Moore is meer een soort boek waarbij het gelezene bedoeld is om toe te passen in het leven van alle dag.

Citaat Inayat Khan;

De ziel kent geboorte noch dood,

begin noch einde.

Zonde kan haar niet raken,

noch kan deugd haar in verrukking brengen.

Wijsheid kan haar niet doen opengaan,

noch kan onwetendheid haar verduisteren.

Zij is altijd geweest, en zij zal altijd zijn.

Zij is het wezen zelf van de mens

en al het andere is haar bedekking,

zoals een lamp over het licht.

De ontplooiing van de ziel komt vanuit

haar eigen kracht en wordt voleindigd

wanneer zij banden met de lagere gebieden

doorbreekt.

Zij is vrij van nature en ziet uit naar vrijheid

gedurende haar gevangenschap.

Al's werelds heilige wezens werden heilig

door de ziel te bevrijden, want de vrijheid

van de ziel de is het enige doel

in het leven.

Misschien dat ik later, in de juiste stemming, nog eens wat dieper op deze boeken inga.