In mijn ziel ben ik tijdloos aanwezig en aanschouw ik hetgeen ik, als stoffelijk aanwezig doe, zijnde toeschouwer en deelnemer tegelijk. Alhoewel mijn ziel is wat die is, is het tevens het eeuwige in mij dat evolueert, gebruikmakende van mijn lichaam en geest, alles in zich hebbende en zich ontblotende naar zuiver licht, pure aanwezigheid om uiteindelijk als eenheid in God (het goddelijke, het Al) op te gaan.
De ultieme kringloop van "Bestaan".
Oké, dat was zo'n beetje het maximale bereik van mijn "fantastisch" vermogen.
En dan? Alleen maar leuk zo'n fantasie, die dermate abstract is dat mijn kat er spontaan haarballen van gaat overgeven?
Ach weet je, het gevoel alleen al dat deze fantasie me geeft is bevrijdend en dat maakt het vertwijfelde rondlopen in mijn atelier een stuk betrekkelijker!
Ehm hihihi is t wel n fantasie. ;-)
BeantwoordenVerwijderenlieve warme groet Kagib
weet je, het dringt niet door, ik lees het morgen nog eens
BeantwoordenVerwijderenJe ziel maat jou tot wie je bent
BeantwoordenVerwijderenwant als je je ziel kwijtraakt
rest er een ziel-loos lichaam.
Heel mooi en veel meer dan fantasie...
BeantwoordenVerwijderen