Terug.

(Over verslaving en verwarring.)

Ja terug, zo kan ik het eindelijk gaan ervaren.

Terug naar wie ik werkelijk ben.

Het zijn maar woorden. Waar het werkelijk om gaat is de weg uit de verslaving, de weg terug uit verwarring. Want terug betekent hier verder gaan. Verder gaan vanuit je wezenlijke kern, maar dan rijker, ongelooflijk veel rijker door de lessen die ik heb kunnen leren via verslaving en verwarring.
Bewust zijn van de vluchtwegen die niet werkten, bewust dat de enige weg het doorgaan is.
Soms met een vermoeid hoofd, dat wel. Maar alles beter dan de brokken van een vluchtgedrag!

De wonderlijke kracht om het zo te leren zien wens ik iedereen toe die op dit moment nog midden in dat proces zit. En iets waar ik nog dagelijks aan werk!

Misschien klinkt het aanmatigend voor hen die God vanuit godsdienst en religieuze opvoeding hebben leren kennen, maar op mijn manier heb ik het, terugkijkend, ervaren als in het hart van "God" hebben mogen zien.

Maar dan een god die voor een ieder aanwezig is, een god die werkelijk geen onderscheid maakt tussen wie of wat we ook zijn. Een god, die het woord "god" niet kent. Een god die als zodanig Niet eens bestaat. Eigenlijk een niet bestaande God die je in stilte toefluistert; Handen uit de mouwen!

En wat was het geheim van dit persoonlijke proces?

Eigenlijk niets anders dan angst leren loslaten.

Angst voor wat was, angst voor wat er komen zou.
Overigens een proces dat nooit eindigt.