Er zijn momenten dat ik even alle houvast kwijt lijk...zomaar vanuit het niets.
Geen grote dingen zaten mij tegen, en dan toch even die andere leegte.
Niet zozeer de leegte van innerlijke onrust als wel de leegte van een soort gemis.
Tegenwoordig ga ik daar heel anders mee om.
Op die momenten van leegte blijf ik gewoon stil.
En stil doe ik mijn dagelijkse dingen.
Ik duik niet meer zoals ik vaak voorheen deed, in dat schijnbare gemis.
De boosdoener van ooit was simpelweg;
Angst en gebrek aan vertrouwen.
Gelukkig is de mens in staat te leren.
Vaak erg langzaam, dat wel.
(Of worteltjes helpen in dit geval? Ach, het zal geen toeval zijn dat ik ze afbeeld!)
zo'n momenten krijgt iedereen denk ik
BeantwoordenVerwijderenhet is dan belangrijk, voor mij althans, van mij er niet in te verdiepen en rustig m'n weg te blijven gaan, een soort van negeren en dan komt het steevast terug goed
een houvastknuffel voor jou
en ik pak nog wat wortelkes mee voor in geval van
Mooie tekst .....
BeantwoordenVerwijderenSpreekt mij wel aan.
Gr yvonne
Ik leer
BeantwoordenVerwijderenen vergeet
gelukkig
dat ik dat weet
Hoi walter
BeantwoordenVerwijderenJa..Worteltjes helpen :)
Gr Henk
Die momenten krijgt idd iedereen wel een keer. Even aandacht besteden en kijken waar dat gevoel vandaan komt, helpt vaak wel. En geen heil gaan zoeken in andere dingen die een vluchtweg zijn, is idd een goede manier om ermee om te gaan. Je eigen ding doen doorheen de dag. En niet vergeten dat de belangrijke dingen in het leven vaak gewoon om het hoekje zitten te wachten :)
BeantwoordenVerwijderen