"Pluk de dag".

(Bedankt had ik je al voor de heerlijke lunch, bij deze nog even in het openbaar!)

Oftewel; Carpe diem....en dat deden we.

Een bijzondere ontmoeting, aangedurfd door twee.

Ontroerend ontwapenend, nieuw en toch herkenbaar.

Van mens tot mens werd van hart tot hart.

Ergens in het midden een vreemde gewaarwording;

Vertelend aan een vreemde die jij toch eigenlijk nog was...

De klap...Rob.

Ik vertelde je over het gemis en het verdriet en kreeg een bizarre black-out.

Totaal los gerukt raakte ik en wist nauwelijks nog waar we het over hadden!

Vreemd hoe gemis en verdriet zich in een mens kunnen verschansen om dan plots op te duiken!

Warm en bijzonder vond ik je.

Terug in een ontwapenend gesprek, terug in het nu liet je iets van jezelf zien.

Een geschenk was het voor me.

Vol was de trein terug, vol van gedachten aan de persoon die ik in jou ontmoet heb.

Iemand raakt je hart..iets wat door niets overtroffen kan worden.

Carpe diem, we gaan het zeker wéér eens samen doen!