Bewust van het alleenzijn.

Natuurlijk is het een prachtig idee dat we allen één zijn en dat we allen putten uit dezelfde bron.

Dat alles dat in wezen jou vormt ook mij vormt, dat alles wat in jouw aanwezig is ook in mij aanwezig is.

Herkennen in iemand dat ook jij dat in je hebt, vooral als je dat durft te zien bij de grootste crimineel, de grootste misdadiger. Diep van binnen, ergens in jou zijn ook die sporen van dezelfde stof aanwezig.

Herkennen in de grootste wijze, de meest menslievende mens dat ook jij die stof in je draagt.

Je mag gerust denken nooit te zullen/ willen zijn als die mens die jij als slecht ervaart, maar kijk diep in jezelf en herken sporen van hem. Begrijp hem/haar vanuit de diepste aanwezigheid in jezelf, je hoeft het zeker niet goed te keuren, maar wees mild.

Verstop je niet in een groepsgedachte, zo van; 'wij' zijn anders, wij zijn beter, maar wees je liever bewust van je eigen verantwoordelijkheid eerst.

Kijk naar binnen en durf je alleen zijn, je individu zijn te ervaren.

En draag de eigen verantwoordelijkheid van je afgescheidenheid in het al-één-zijn ook maar eens bewust in het alleen zijn.

Iemand heeft mij dit ingefluisterd, vreemd toch dat 'ze' dat meestal doen in de stilte van de nacht.

Engelen?

Of misschien gewoon het Al bewustzijn dat in rust en ruimte ervaren kan worden.