'Hallo, wat bijzonder je weer te treffen man!"
Voor mij niet, ik ben een intuïtief mens, sommige vrezen dat ik helderziende gaven heb.
Ik zie dat je je note-book weer bij je hebt, handig hoor die dingen."
'Waar waren we de vorige keer gebleven, weet jij dat nog? Het lijkt me handig voor de samenhang van je verhaal'.
Mijn verhaal is het verhaal van nu, vanuit dit nu kijk ik naar mijn verleden, zonder spijt, zonder verdriet, zonder wrok. Verwerken is een langdurig proces waarbij je soms denkt; gelukkig alles heb ik verwerkt!
Gedeeltelijk is dat ook wel zo, want de verslaving is met wortel en al verdwenen. En toch kunnen er af en toe heftige schaduw restanten opduiken.
Oudejaars avond, gewoon een glaasje champagne gedronken, een bonbon met likeur zal ik niet krampachtig uit de weg gaan, het doet me niets meer.
Echter, drinken omdat 'mensen' vinden dat het zo gezellig is en er bij hoort dat zal ik niet.
Ik weet namelijk dat héél diep van binnen een verslaving, zelfs na vele jaren, ongemerkt kan sluimeren.
Trouwens gezelliger en leuker dan ik nu ben word ik er toch niet van hoor.
'Maar wat wil je nog specifiek kwijt over je verleden dan, je weet maar nooit of we elkaar ooit nog weer tegen zullen komen'.
Je zult het gek vinden, maar als ik in een goede bui ben, zoals nu, moet ik er ver naar graven.
Voor een stichtelijk woord van hoop naar mensen toe die ook verslaafd en mogelijk in de war waren of zijn ben ik het juiste type niet.
Preken doen ze in de kerk.
Het enige wat mij te binnen schiet is; kijk nooit neer op mensen die in die situatie zitten, en kijk vooral niet neer met terugwerkende kracht op mensen zoals ik die het overwonnen heb.
'Nou, het lijkt me toch eerder dat ze bewondering voor je zullen hebben'.
Voor mij is dat niet echt belangrijk, het is belangrijker dat ze mij nu niet aankijken op mijn verleden!
Het gebeurt gerust nog wel hoor na bijna 5 jaar, vooral door mensen die mij niet eens gekend hebben in die tijd. Openheid heeft een schaduwkant, echter schaduw wordt veroorzaakt door licht.
Zullen we het hier dan maar bij houden?
'Jammer want ik heb het gevoel dat ik bepaalde dingen nog niet van je gehoord heb'.
Hahaha, dan zou ik 30 jaar tegen je moeten praten en volgens mij hebben wij beiden daar de leeftijd niet meer voor.
'Tja, ik begrijp je...tot een volgende keer?'
Ik vermoed het niet, misschien op een andere manier, maar niet op deze.
Groetjes, ik stap hier uit, het ga je goed.
O..en anoniem hè, zoals afgesproken.
'Natuurlijk, daar kan je op rekenen, ook van mijn kant het allerbeste toegewenst hoor, groetjes!
( De vorige keer dat hij vertelde;) klikhier
