Niet durven..dat klinkt meteen zo slap.
Jezelf durven zijn...ik kom het enorm tegen tijdens het schilderen en natuurlijk ook in mijn gewone leven!
Soms heeft 'niet durven' een achtergrond die niets met lafheid te maken heeft.
Jezelf niet hebben kunnen zijn vanuit overmacht, leeftijd, afhankelijkheid van; dat kan zich diep in je donder gaan nestelen!
Niet durven, omdat je ooit gehersenspoeld bent dat je door jezelf te zijn de ander in de weg leeft.
Het gaat in je 'cellen' zitten en kan in bepaalde situaties weer heftig opspelen.
Wat ik in ieder geval wél altijd 'gedurfd' heb, is mijzelf te uiten en het er niet bij te laten zitten!
Onbegrijpelijk voor een buitenstaander ( zou dat werkelijk zo zijn?) dat ik het keihard in mijn werk tegen kom.
Vandaar die vreemde strijd, want wat is 'schilderen' nou heel?
Dat hoort toch alleen maar ontspanning en voldoening te geven?
Verder gaat het prima met me, maar dat lijkt me logisch.
