Niet meer van deze wereld 3.

Een detail uit een werk waar ik momenteel mee bezig ben.

Aangepaste 'onechtheid?

( Aanpassing in tegenovergestelde richting?)

Ik maak het mezelf niet gemakkelijk dit te willen uitleggen, maar die neiging heb ik wel meer, ik kan er goed mee leven!

In deze wereld  van uiterlijk vertoon met een groot belang van te laten zien wie je bent en wat je doet en hoe belangrijk dat allemaal is, kun je ook op kleine schaal dit gedrag doorbreken.

Niet zozeer door te provoceren, maar gewoon door je regelmatig met wat gepaste stilte te omhullen.

Blijkbaar hebben wij  nog 'onechtheid' nodig om vandaar uit tot onszelf te komen. Bijna een pauze smoes om ondertussen te kunnen uitvogelen hoe we ons werkelijke zelf kunnen laten zien. Laten zien zonder competitie of prestatie drang.

Genoeg afstand durven nemen om het leven toch als 'spel' te kunnen blijven zien. Een stuk waar we allemaal, min of meer verplicht, aan mee doen, want sta je niet op het 'toneel' zelf, dan sta je op z'n minst wel achter de coulissen!

En vergeet de 'schrijvers' en de 'regisseurs' niet....

Het zou een goede zaak zijn om als 'speler' hen eens wat vaker met de mogelijkheden en de onmogelijkheden van het spel te confronteren.

Want hoe de grote Regisseur van dit alles te werk gaat...daarin kunnen we slechts meegaan.

Misschien is het spel er gewoon wel dankzij de gratie van Zijn aanwezigheid.

Meer niet.

En met 'meer niet' bedoel ik dan ook werkelijk;

Meer niet.