Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









dinsdag 17 april 2012

Niet meer van deze wereld?

Deze foto plukte ik blindelings uit mijn fotobestand. Later dacht ik ineens, is dit hoe ik mij voel, leeg en opgebrand? Toeval bestaat niet en misschien zegt deze 'toevallige' foto wel meer dan het hele onderstaande verhaaltje

Soms gebruik ik mijn weblog om iets heel persoonlijks neer te zetten...en dan bedoel ik werkelijk iets héél persoonlijks!

Na mijn 'ontwaken' van inmiddels bijna 5 jaar geleden ben ik nooit meer de 'oude' geworden.
Ook niet die gezonde van ver voor mijn 'ziekte'.
De vervreemding die ik toen voelde, zo pas na mijn 'genezing' is nooit meer over gegaan.
Nee, hij wordt nog steeds sterker en sterker.
Ik ben niet meer van 'deze wereld'.
Zo nu en dan doet mij dit een vaag soort verdriet, maar dat gebeurt in feite alleen wanneer ik weer eens word geconfronteerd met 'gezelschappen'.
Alles gaat min of meer langs mij heen...ik voel geen verbinding meer met dat soort leven van alledag!

Ik denk ineens aan mijn geliefde boekje van Dürckheim; Ons dagelijk leven als oefening.
Een schrijven van hem dat mij nog steeds raakt en me zo nu en dan inspireert om mezelf weer eens wat 'bij te zuiveren' en te motiveren.
Het lijkt bijna in tegenstelling met wat ik in dit stukje schrijf.
Toch is dat het helemaal niet, het is alleen van een totaal andere orde.
Twee verschillende manier van tegen het Leven aankijken.

Mijn vervreemding..ik kan er mee leven, maar soms valt dat mij zwaar en word ik wat melancholisch.
Dan hebben mijn bruine ogen waarschijnlijk even iets weg van trouwe hondenogen, ogen die tegen het Baasje opkijken en lijken te vragen;
Wat nu?

Tja..mijn Baasje 's wegen zijn vaak ondoorgrondelijk.

( Wordt vervolgd...)