Rommelig, net als ikzelf.

Met alle respect voor mijn lezers...ik rommel tegenwoordig maar wat aan op mijn blog.
Met 'met alle respect voor mijn lezers', bedoel ik dat ik het nog steeds leuk vind als mensen mijn blog bezoeken..vooral ook de trouwe volgers.
Na zoveel jaren bloggen voel ik daar werkelijk iets bij...
In het begin van mijn 'blogcarrière', (iemand kucht hatelijk op de achtergrond, hihi) kon ik nog wel eens vroeg wakker worden vanwege een blogidee. 
Heb ik niet meer. ;-)

Nu weer even iets wat mij zwaar op het hart ligt (ik overdrijf).
De huidige communicatie!
Er zitten zeker goede kanten aan, maar ik merk wel dat het mij lui maakt.
En dan te bedenken dat ik niet de hele dag met mijn smartphone rondloop!
Het lijkt steeds erger te worden, mensen die staren naar een schermpje...zelfs als ze boodschappen doen of...op de fiets zitten!
Ik had laatst een goede vriend op visite en hij kwam al internettend binnen.
Even zijn mails bekijken,of ik dat erg vond.
Geen tijd om op hem te reageren, hij was al bezig!
Vind je het erg als ik even bel?
...Hij was al aan het bellen....
En ondertussen kwamen er WhatsApp berichten bij hem binnen.
Gelukkig kon hij via internet zien hoe laat zijn trein naar huis ging.
Weg was hij,zijn koffie stond koud op tafel, tompoes niet eens aangeraakt.

Haha, elke letter van dit verhaal is verzonnen hoor...
Maar onmogelijk is zoiets niet meer en flarden van dit verzonnen verhaal heb ik best wel meegemaakt. ;-)

Het bericht is wat lang uitgevallen, dat komt omdat ik niks te melden had.
De foto's zijn ook redelijk onbelangrijk, zegels knippen en weer een maaltijd in elkaar geflanst. 
Oeps, ben vergeten de zinloze Nivea op mijn gezicht te smeren...
Ga ik effe doen nu.
Met andere woorden;
Ik smeer em!