...dan ineens maar één, dan weer even drie
ik type en plots is ook die er nie'.
Ben inmiddels ouder dan ik eruit zie.
Slim als ik ben type ik gewoon even verder op de Wordpad van mijn laptop.
Creatief leven heet dat.
Leven zonder je wat aan te trekken van de terreur.
Terreur van het internet en van de Instellings sleur.
Sleur stond er nog maar net, of er verschenen ineens de 3 streepjes.
Had er naar gekeken en ze vertrokken uit laptops deur.
Valt het op dat ik geforceerd tracht te dichten, zeg maar rijmen...
Je nog steeds een dertiger voelen begint pijn te doen, gewoon, letterlijke pijn!
De geestelijke zou enkel tussen je oren ontstaan, en juist op die plek is geen pijn...
In ieder geval niet op dit moment, want pas als die leeftijdspijn over is, dan pas is er ruimte voor de geestelijke.
Het goede nieuws is dat die pijn meer en meer aan het verdwijnen is.
Restanten van golvende pijn.
En de internet streepjes? Ook die kwamen en gingen.
Oefenen in geduld blijkt geen 'pijn' te doen.
Tot morgen, tot lezens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten