De bijzondere ontmoeting.

 Ongeveer misschien een jaar ken ik hem.

Richard en hij woont in dit complex.

Althans zo noem ik het, woningen rondom een groot plein..

Aangrenzend bij een bejaardenzorg tehuis....

Vandaag kwam ik Richard weer eens tegen bij de Plus..

Even een praatje gemaakt en min of meer vluchtte ik snel weg.

Het was werkelijk mijn dag niet!

Op mijn terugweg naar huis bleek ik achter hem te lopen!

Vanwege mijn vreemde stemming maakte ik een vreemde grap,

Weet niet meer welke... maar hij had 2 zware tassen bij zich

en vroeg of hij ze op mijn mobile unit mocht zetten...

na de volgende flauwe grap zei ik; Ja natuurlijk!

En vlak bij mijn huis vroeg hij of ik thee met hem wilde drinken...

Er schoot van alles door mijn bipolaire  brein, vooral het;

Nee, nee, want ik voel me te kwetsbaar!

In mijn hoofd ging er ineens een knopje om en....

ik zei ja, kom maar bij mij...

En ik schrok van mezelf want het was behoorlijk rommelig in mijn huis.

Deel 2 van dit verslag;

Het werd een zeer bijzonder samenzijn.

We praatten over onze 'religie' en vooral over

onze manier van in het leven staan!

Later liet ik hem mijn werk zien..

Voor mij voelt dat alsof ik ineens in mijn blote kont sta

en beoordeeld wordt op de afmeting van mijn lichaamsdelen!

Maar het werkte anders.... hij bleek geboeid te zijn door mijn werk!

En dat voelde veilig voor me.

Want mijn werk ben ik...zonder masker!

We hebben wederom nummers uitgewisseld en...

het zou een zeer waardevolle vriendschap kunnen worden....

Misschien.