Is het werkelijk noodzakelijk?

Weer één van mijn overdenkingen:

Om te zijn, bewust levende in het hier en nu, is het dan noodzakelijk je te vereenzelvigen met "iets"?

Iets in de zin van; een religie, je geaardheid, een bepaalde leefstijl en uiterlijke manifestatie. Kortom, een vorm van herkenbare identiteit voor zowel jezelf als voor anderen.

Hoe zou het er uit kunnen zien als je daar los van bent en ultieme vrijheid van geest nastreeft. Trouwens, overdenkingen zijn geen vraagstellingen al zijn ze in een vragende vorm gegoten.

Het is meer een innerlijk onderzoek naar bijpassende gevoelens en wat die met je doen.

Ultieme vrijheid van geest, niet als verzet, nee gewoon als een innerlijke vrijheid.

Een vrijheid, niet bedoeld om anderen te beperken of te overtuigen.

Ergens bij horen als noodzaak om te overleven?

Naarmate ik verder op "de weg" ben van mijn levenspad, vinden de gevoelens van het werkelijke zijn steeds meer houvast in mijn wezen.

(en zo is het me toch weer redelijk gelukt het kort en krachtig te houden (@) )