Niet ineens meer of anders...

Traditie getrouw, plannen maken voor een nieuw jaar?

Ach, dat doe ik eigenlijk al jaren niet meer...het is een beetje onzinnig en geforceerd en draait vaak uit op teleurstelling of op ( als de plannen niet lukken) een ja-maar gevolgd door slappe smoezen. Hihihi.

Mijn plannen zijn al ruim 2 jaar geen plannen meer, maar gewoon elke dag gemotiveerd bezig zijn en leven naar wie je bent en die je weet te kunnen zijn!

Niet ineens meer of anders dus, dat is dan niet eens aan de orde.

Mijn werk komt steeds meer op de eerste plaats en dat voelt goed, ja..zelfs als een soort bevrijding!

En over die bevrijding gesproken;

Ik ga wel door met zo nu en dan stukjes te schrijven over verslaving, niet met de intentie hulpverlenertje te kunnen spelen, nee..want uiteindelijk kan er maar één je beste hulpverlener zijn en dat ben jezelf.

Wel zal ik zo nu wat oude bezopen koeien uit de sloot trekken, stieren zelfs, met kracht uit de modder van weleer gerukt! Hoe van een verslaving af te komen zal ik niet eens pogen te beschrijven, hooguit af en toe mijn achterliggende hel en daarbij behorende strijd oprakelen.

Want voor elk mens die de strijd kent of er indirect mee te maken heeft zou ik toch op kleine schaal iets hopen te betekenen.

Hoe zou ik anders willen, als iemand die zo een hel overleefd heeft.

In feite heb ik wat dat betreft niks meer te verliezen.

Zeker mijn eer of zelfrespect niet meer!

Proost, voor de zoveelste keer...op een inzichtelijk 2010.