Dat lijkt mij nou een heerlijk rustige zijns-toestand...
Er vrede mee hebben dat je jezelf begrijpt en vandaar uit anderen tegemoet treden.
Jezelf niet meer hoeven verdedigen of ontkennen.
Discussies overbodig en naar de ander op een manier kijken; Hij of zij is die die is, klaar!
Wellicht denk je dat je daar zelf al bent?
Dat zou mooie zijn want dan zou ik bijv. "reakties" op mijn weblog uit kunnen zetten, sterker nog er zou niet eens wat te reageren zijn!
Ik zou natuurlijk ook elk "schrijfstukje" kunnen afsluiten met; "Maar ik begrijp mezelf hoor, maak je niet ongerust", of met; "Nee hoor, voel je niet aangesproken, dit stukje gaat louter en alleen over mijzelf en gelukkig begrijp ik mij".
Ach, wie weet als ik weer een tijdje verder ben met webloggen...
Maar het gaat de goeie kant op.
Want ik begrijp dit stukje volledig!
It's a long way to go, however.
BeantwoordenVerwijderenEn niet alleen geldt het voor 'jezelf niet meer hoeven verdedigen of ontkennen', geloof ik. Ook niet meer persé je eigen standpunten aan anderen uit te willen en hoeven leggen.
Laat deze "zijns-toestand" maar eens een weekje zo liggen, wil je dan nog? Nee, volg jij je eigen pad maar, en zolang die een hart heeft, is het goed.
BeantwoordenVerwijderenIk ook, want daar is niets saai aan. Maar dat weet je pas als je het kunt.
BeantwoordenVerwijderenEr blijft dan nog genoeg te leven over in een grotere ruimte.
Maar ik weet dat net zomin uit ervaring als Marius die het tegendeel beweert.
;-)