Zoals gewoonlijk een citaat dat me aanspreekt;
"Volgens de meeste spirituele tradities is de dood de poort naar de hemel. Hier op aarde leren wij ons oriënteren op ons lichaam.
De zintuigen spelen een vitale rol bij de beveiliging, de groei en de voortplanting van het 'individu' dat in het lichaam leeft. In harmonie en gezondheid ervaren wij dat als genot. Het is dan ook verleidelijk om voortdurend te denken aan wat we op aards niveau kunnen winnen (hebzucht/genot) of verliezen (angst).
Het boeddhisme noemt dit 'gehechtheid aan het aardse via het lichaam en haar zintuigen'.Hier kan de misvatting uit voortkomen dat het lichamelijke verwerpelijk is. Het eigenlijke probleem zit natuurlijk niet in ons lichaam, maar in de bewustzijnsvernauwing die ontstaat door hunkering naar veiligheid, genot en macht.
De remedie ligt niet in het afzweren van zintuiglijk genot, maar in het loslaten van de gehechtheid daaraan".
Tot zover een stukje citaat, de nuchterheid van omschrijven bracht voor mij het begrip "boeddhisme" in de alledaagse realiteit.
Want spirituele of verlichtende theoriën die te ver van het leven van alledag staan, nee die hoef ik niet meer zo. Althans, niet betreffende mijn eigen persoonlijke leven, want verder neem ik er graag kennis van!
maar waarom zijn we dan op aarde als we niet zouden mogen genieten van de aardse dingen
BeantwoordenVerwijderenik snap het allemaal niet zo goed
we zijn vooral aan de aarde gehecht omdat we niet weten wat er volgt denk ik
Ik ken niets aardser dan de Boeddhistische filosofie.
BeantwoordenVerwijderen