Betrokkendheid.

Hoe ver ga je daar in, maar ook hoe uit je die, hoe breng je die al dan niet in de praktijk?

Voordat ik hierover ga brainsneeuwstormen even een nóg persoonlijkere opmerking...Natuurlijk is het hele schrijfsel verder puur persoonlijk, maar toch even en kort stukje ter inleiding betreffende bipolairiteit ( manisch depressive inslag).

Alhoewel ik mij daarin als ex-patient beschouw ( en daar heb ik alle reden toe) blijf ik een zeer gevoelig mens, aangaande uitersten en vandaar uit schrijf ik dus dit stukje.

Dan weet je dat.. ;-)...

Als betrokkenheid te maken heeft met webloggen, hier en nu even in mijn geval, dan kan ik gerust stellen dat ik daarin niet oppervlakkig ben. Veel mensen die ik volg hebben mijn persoonlijke belangstelling. Anders gezegd; ik heb er gevoelens van betrokkenheid bij.
Ik ga niemand in verlegenheid brengen door het noemen van namen. Zelfs niet uit welke gedachtes mijn betrokkenheid bestaat!
Laat ik het hebben over betrokkenheid in het algemeen en hoe daar mee om te gaan.
In mijn onstabiele verleden ging ik daar niet al te best mee om en kon me vanwege een 'verkeerd' soort betrokkenheid totaal verliezen in de ander om er daarna zèlf aan onder door te gaan!
Kijk, daar heb je niets aan, je helpt die ander daar echt niet door.
En dan niet te vergeten, hoeveel behoefte aan 'betrokkenheid' heeft die bepaalde ander eigenlijk als het jou betreft?
Dan heb je ook nog het verschil tussen betrokkenheid uit 'schuldgevoel' en betrokkenheid vanuit inlevingsvermogen.
Wat betreft betrokkenheid op groot leed, wereldleed of het grote persoonlijke leed van een ander heb ik mezelf aangeleerd; doe wat je kunt, letterlijk, meer is energie verspillen en voedt alleen maar het negatieve aspect van het lijden. Laat wat je niet aan kunt bij degene die dat stuk wèl aankunnen....
(Al het bovenstaande is een zeer persoonlijke ondervinding hoe het voor mij werkt en dat hoeft natuurlijk niet voor een ander zo te werken)
Ter afsluiting kan ik oprecht zeggen; ik hoop dat het goed gaat met je gezondheid, dat jou treft wat je aankan, dat je blogt zoals je blogt om een reden die bij jou past en als je even anders blogt of niet blogt hoop ik dat het goed met je gaat of in ieder geval weer zál gaan...
Nee, ik noem geen namen en gelukkig heb ik betrokkenheid leren hanteren.

Toch maar even die vriendin bellen waar ik me zorgen over maak.

Dat wel...

Een goede kerstdag verder, liefst met hanteerbare betrokkenheid.

(@)

( Omdat ik dit wazige zó lekker vind....)