Je dankbaarheid voor het leven ontlenen aan het feit dat anderen slechter af zijn...
Eigenlijk zou dat niet zo moeten werken vind ik en toch spreken mensen elkaar wel eens op die manier aan.
Ik kwam op dit schrijven naar aanleiding van een door mij zeer gewaardeerde en geliefde Spijkerbed lezeres.
Kan je als mens ook gewoon dankbaar zijn voor wie je bent en wat je hebt zonder jezelf te vergelijken?
En wat kan er mis gaan door jezelf te vergelijken met anderen die het minder of slechter hebben!
Dankbaarheid uit schuldgevoel? Nee hoor, dat werkt natuurlijk totaal niet want op die manier kun je het zijn die je bent niet echt waarderen en er zeker niet van genieten. Genieten...een duurzamer begrip zou zijn " leven vanuit tevredenheid".
Hoe kun je dan, schoon aan de haak, zonder wat dan ook, dankbaarheid voor het Zijn ervaren?
Recht voor z'n raap of down to earth kan ik dat moeilijk omschrijven.
Een poging; Dankbaarheid vanuit een innerlijke warme gloed, een plek van woordeloze stilte.
Een stille gloed die je hoopt te kunnen delen met anderen.
Ja, zo ongeveer zou ik het kunnen verwoorden.
Knap verwoord...!!
BeantwoordenVerwijderenMensen zijn kudde dieren
BeantwoordenVerwijderenhebben anderen nodig
om met de kudde mee te kunnen.
Niet voor niets
worden de zwakkeren
meer en meer genegeerd
in dit leven.
Zo gaat dat met een kudde.
Mensen,
BeantwoordenVerwijderendie enkel naar mensen kijken
die meer hebben,
onbereikbaar daarnaar streven,
zich daardoor in de schulden werken,
boven hun stand leven,
worden dood ongelukkig.
Daarom heb ik ook mijn kinderen geleerd,
kijk naar degene die het minder hebben
dan leer je zelf tevreden te zijn.
Hoewel ik "tevreden" een rotwoord vindt.
Vrede in je leven en jezelf hebben, vind ik mooier.
In deze tekst verwoord je ongeveer hetzelfde als wat ik zonder dit te weten heb geschreven vannacht op mijn blogje. Die innerlijke gloed voel ik ook heel vaak en het voelt aan als 'Liefde' of in mijn overtuiging ook 'Aanwezigheid van God'. Mooi hoe je dit geschreven hebt! En dat willen delen, dat ken ik heel goed. Als je dat echt wilt, kun je dat, al is het in de doodgewone contacten in het leven : met de krantenverkoper, de postbode, de kassierster in de supermarkt, enz... Enfin zo zie ik het toch. Een mens moet soms met het kleine beginnen om ook het grote te kennen.
BeantwoordenVerwijderenNa mijn scheiding heb ik jarenlang in dankbare vergelijking geleefd, maar ook dat is het niet.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt het weer mooi verwoord.
Die laatste zin is prachtig.