Al sinds geruime tijd voel ik mij 2.
Niet 2 jaar, maar 2 'mensen'.
Geen gespleten persoonlijkheid, dat is iets anders.
Het is eerder alsof ik samen leef met een depressieve man.
Een man die liever niets meer wil.
Hij wil enkel maar alleen zijn.
Een goed gesprek met 'hem' zit er gewoon niet in.
In elke poging die ik doe, ontkent hij zijn depressiviteit.
Laat me, zegt hij dan.
Dus laat ik hem maar.
(Zelfs nu hier is hij niet aanspreekbaar.)