Op mijn weg naar het hier en nu ben ik veel tegen gekomen wat met een gewijd leven te maken had.
Mensen die zich onderscheiden door; uiterlijk, door gedrag, door kleding, hun manier van leven, wonen, noem maar op!
Ik noem ze gemakshalve; De Herkenbaren.
Inclusief monniken, nonnen, boeddhisten en anderen religieuzen of gericht spirituelen die zich kleden om zich te onderscheiden.
De herkenbaren. Het maakt indruk op ons...
Zelf loop ik op sandalen van een bepaald soort, mijn gewaad is lang en diep mosgroen.
Via een warm okergeel onderkleed hangt er een kraag-achtige capuchon over mijn schouders, licht opgevuld met bescheiden schoudervulling. Subtiel, onopvallend.
Een aarde rode ketting van grove houten kralen siert mijn borstpartij...hangend tot de aan het oog ontrokken navel. Mijn haren zeer kort geknipt en de subtiele baard grijzend.
Grijnzend mijn gezicht?
Slechts de 'n' in dat laatste woord doet vermoeden dat het stukje over eigen kleding een grap is.
Natuurlijk is dat niet echt een grap, het is relativerend bedoeld. Of eigenlijk illustreert het mijn gedachte over het belang van uiterlijk vertoon.
Een gewijd leven tracht ik te lijden en juist de rituelen waarvan ik dacht dat ze daarbij behoorden, ben ik aan het loslaten.
En dan heb ik het over een manier van leven die 'gewijd' zijn bewust uitstraalt.
Het mooie ervan is dat bepaalde basis dingen vanzelf tevoorschijn komen als je een 'gewijd' leven gaat leiden zonder uiterlijk vertoon.
En dan heb ik het niet over m'n afwas die soms twee dagen staat en ook niet over de paar dagen met slechte eetgewoontes. Zelfs niet over; "Ik heb even geen zin!".
Of komt dat dan juist boven drijven?
Een natuurlijk toewijding aan het leven....
