Liefde is als haat.

Dat wat je voelt en voedt, dat groeit.
Maar zeg nou zelf, hoe voelt het voor je als liefde groeit, hoe voelt het voor je als haat groeit?
Toch maar even een toelichting over de kop van dit bericht..
Dat wat in de wereld gebeurt, we kunnen er niet meer omheen.
Geen journaal meer kijken, geen nieuws meer lezen?
Paard met oogkleppen worden opdat je niet schrikt van wat 'naast' je gebeurt?
Stel dat we dat gaan doen, kop in het zand, zal er dan sneller vrede zijn misschien of zal dan de haat en het geweld nog meer gaan woekeren?
Maar stel dat ik alleen, alleen ik dus, me er niet meer mee bezig houd...en gewoon geniet van het leven.
Natuurlijk kan ik vooral over schoonheid, liefde en genieten blijven schrijven en over de grappige en leuke dingen van het leven om dan heel af en toe een stukje te schrijven met een rare titel, zoals 'Liefde is als haat'.
Je weet maar nooit of er dan toch die ene geweldadige extremist net even z'n laptop aanzet om even te zwaaien naar vrouw en kinderen via skype om vervolgens zijn geweer leeg te gaan schieten op hen die hij meent te moeten haten en al netsurfend ineens 'Liefde is als haat' ziet staan op een of ander blog...
En dan z'n leven verbetert...
Vind je het erg dat ik hier even om glimlach?
Maar je weet maar nooit toch?

Eerst maar eens wat foto's dan?

We beginnen met die van Jan;



Jan, aardige lieve man...
psje, er staat onterecht (@)Walter's op, dat heeft te maken met dat ik de foto er via mijn Picasa heb opgezet.