Het Gebouw. (en de ontmoeting met de man.) De laatste..

Androlyn wist het zeker...Ze moest hier weg!
Het Gebouw bleek veel te confronterend en dan dat eeuwige zwakke licht, vergezeld door een onverstaanbaar gefluister!
O, wat was ze opgelucht dat ze nog maar slechts één koffer gedeeltelijk had uitgepakt.
En  dan die vrouw die keer op keer bleef verschijnen en zich steeds ouder en lelijker toonde!
Was dit allemaal wel echt of was ze gewoon in een nachtmerrie beland?

Maar ze had immers haar telefoon die zhij nooit wilde gebruiken! Wat een verstard voornemen was dat eigenlijk.
Alleen aan die grote tafel at zhij toch maar haar ontbijt..ja eten en drinken was nu extra belangrijk.

De bizarre vrouw leek te zijn verdwenen... ze was nu niet meer dan een schim in haar herinnering.
Androlyn kon zich beheersen om niet alsnog in paniek te raken en even te wachten met het bellen van een taxi.
Tenminste, als dat ging lukken.
Toch wat gehaast grabbelde ze in haar tas naar dat instructiepapier. Er was nog maar één bladzijde over, hoe kon dit!
De laatste zin was;
Als u besluit het Gebouw te verlaten, zorg dan dat u de kamer schoon en netjes achterlaat.
Daaronder stond een telefoonnummer!
Zou dat van de eigenaar zijn of gewoon het nummer van een taxi?

Zij besloot zo rustig mogelijk haar ontbijt voort te zetten.
Rustig... totdat er ineens een man binnen kwam. Bijna als een vaag bekende, die zij helemaal nooit gekend had!

De man ging eerst zwijgend in een hoek zitten en bekeek haar/hem.
Ondanks dat de man nauwelijks zichtbaar was, voelde ze dit keer geen angst, zelf niet toen de man zachtjes vroeg;
"Dus u bent Androlyn, dan weet ik waarom u hier bent".
Androlyn zweeg en luisterde aandachtig...
De man sprak verder;
"Ik ben de man, de Man zonder huis".  Even kreeg Andro kippevel, die woorden sneden door haar ziel!
Nu moest ze wel reageren; Maar woont  u dan altijd in het Gebouw?

"Nee", sprak de man, "ik woon altijd in mijn hart".
En ondanks het duister ontwaarde Androlyn een warme glimlach... en weg was de man!

Ja, nu was de tijd gekomen om het nummer te bellen. Het bleek de taxi te zijn, hij zou over een half uur hier zijn, net genoeg tijd om haar kamer te ontruimen.
De taxi kwam keurig op tijd en buiten...
Buiten scheen de zon.