Het kan je wel eens gebeuren...
Je hebt te veel eten klaargemaakt en je besluit een portie in de koelkast te bewaren
Door omstandigheden stel je het eten daarvan steeds vaker uit.
Dan begin je het bakje steeds weer naar achter te schuiven, omdat er dan weer iets bij kan!
Oeps, toch maar eens kijken wat er ook alweer in dat bakje zat!
Tja, ooit was het een zeer geslaagde Italiaanse schotel!
Aahh, gelukkig eens een lekker oppervlakkig bericht!
Ja, dat leek me een leuk begin voor de maandag, maar toen....>
Bipolair en manisch depressief, gelukkig is daar tegenwoordig een heel andere benaming voor, die niet meer als een 'ziekte' wordt beschouwd.
Integendeel, het blijkt een gave te zijn!
Het is niets anders dan hooggevoelig zijn, waardoor je ook een groot inlevingsvermogen kunt hebben. Een mens van uitersten heeft de gave wat betreft het kunnen zien en ervaren van die uitersten!
Maar het gaat daar niet echt over in dit stukje. het gaat over macht en onmacht,
rechtmatig en onrechtmatig.
Op tijd kwam ik erachter;
Tot en met 30 december wil ik er even niet meer zijn.
Dat is ook weer niet iets dat je zomaar kunt doen!
Want het leven op zich, gaat gewoon verder...
Dus toen ik dit vanmorgen tijdens het ontbijt aankondigde...
En voordat je er weet van hebt, gaat het over ouder worden en leeftijd en over
spraakverwarring door woordgebruik.
Creatief woordgebruik is mijn tweede natuur, erg fijn want daardoor word ik vaak niet begrepen.
Vandaar dat ik er soms even niet wil zijn.
Dus waar dit stukje over zou gaan, dat stel ik uit tot volgend jaar.
Over hoe dat jaar eruit gaat zijn, lees je bij een door mij gevolgd blog.
Vergeet nog te vermelden dat ik hierna zwijgend mijn bed weer indook.
wel een heel kleurrijk bakje geworden walter..
BeantwoordenVerwijderenik mag toch hopen dat je hier verder geen proeven meer mee gaat doen :-)
Het verdween zwijgend via het toilet... ( Zonder bakje natuurlijk!)
Verwijderen