Eindelijk krijgt de wereld de tijd om werkelijk te ademen!
En eindelijk zien we de wereld weer, de straten zijn leeg, de ruimte is vrijgekomen...
En ziek waren we toch al, zo ziek dat we het liefst de wereld erin meetrokken.....
Nu zitten we thuis en strijden we voor onze gezondheid.
We laten de wereld zoveel mogelijk uitrusten, opdat zij zichzelf eindelijk kan genezen.
Afval scheiden was niet genoeg, want alle systemen moeten veranderd worden,
maar onze hebzucht hield dat nog steeds tegen...
en we hadden dat niet eens door!
Druppels op de gloeiende plaat waren er genoeg,
maar uit angst voor verlies lieten wij ze liever verdampen.
Toen gebeurde het;
Een ramp of een wonder?
Laat je angst maar los en kies voor het laatste!
Eindelijk geven we ons bloot!
( De appeltaart komt later!)
🙌
Geen opmerkingen:
Een reactie posten