Had er zin in...

Meer niet...zonder enige reden of diepere betekenis. Tenzij je erg slim bent en er een boodschap uit haalt.

Gesprekken over het "ego".

Met een vriendin in gesprek komt zo nu en dan het begrip "ego" ter discussie.

Toen ik pas mijn weblog starte vond ik het aanmatigend een foto van mezelf te plaatsen of te gebruiken als illustratie bij mijn "schrijfjes". Achteraf bedenk ik me nu, dat juist door zo te denken het ego een overdreven rol speelt!

Zowel de vriendin als ik ( als ze het er niet mee eens is hoor ik het wel ) zijn duidelijk aanwezige persoonlijkheden...maar hoe ego gericht is dat nou eigenlijk werkelijk?

Sommige mensen lijken dermate bescheiden en op de achtergrond waardoor juist dat gedrag de aandacht trekt...dus wat is werkelijke bescheidenheid?

Voor mijzelf ervaar ik mijn duidelijk aanwezig zijn als een vorm van enthousiasme voor het leven en mijn interesse in mensen. En uiteindelijk is het aan de ander hoe hij of zij mij daardoor ervaart.

Niet belangrijk kun je zeggen...voor mij wel. Misschien toch een vorm van bescheidenheid als ik stel; ik ben graag in verhouding tot wie en wat ik ben en dat niet alleen voor de mensen die een belangrijke rol in mijn leven spelen, ook voor mezelf. Opdat ik het leven zo "eerlijk" mogelijk kan beleven.

Afbouwen en opbouwen.

Per één oktober, geen sportschool meer.

M'n gezondheid is weer prima, dus de keus is gemaakt weer verder te gaan met mijn eigen manier van fitnessen. Ben zeer tevreden, maar het is tijd om verder te gaan en het vrij komende geld te investeren in mijn werk en er op uit gaan.

Mochten mijn financiën het weer toe laten, acht ik het niet onmogelijk daar weer verder te gaan. Op zich beviel het me goed....Maar leven is; mee gaan met dat wat zich aan dient, open staan voor verandering van uit vertrouwen.

Tussendoor...

Nog even van wat na zomer genieten, als aquarel nog wel!

CONTRADICTIE.

Stilte willen benoemen.

Leegte willen omschrijven.

My funny powerwalks.

Mijn grappige kracht loopjes?

Op zich zal het er wat vreemd uitzien aan de buitenkant, "oude" man met MP3 in oortjes

die met 2 zilverkleurige diabolo's loopt te zwaaien. ( zijnde gewichtjes van één kilo, peanuts dus)

Een soort majorette in travestie......

Toch krijg ik alleen maar vriendelijke reakties en vrolijke gezichten te ondergaan, een enkeling daar gelaten.

Ja, het is er weer tijd voor, gewoon lopen in tempo, elke dag zo'n 30 minuten, gewoon de Bloemendaalse weg op en neer, geen flauwekul.

Alhoewel het is wel een beschermde weg van monumenten zorg en dat is er aan af te zien.

Ruim twintig jaar woon ik hier nu en geloof me of niet, al twintig jaar geniet ik van die weg.

De weg rechtstreeks van mijn huis naar het station.

Kan het nog symbolischer?

Zwemmend naar de overkant....

Bewust of onbewust, ik weet het niet meer en het doet er ook niet meer toe.

Maar op een bepaald moment in mijn leven heb ik besloten mij uit te kleden en naakt het meer in te zwemmen op weg...naar wat naar waar? Geen idee toen.

Nu blijk ik halverwege en ben soms wat moe, maar terug gaan is geen optie want die oude kleren was ik zat. Trouwens terug gaan is net zo vermoeiend als naar de overkant zwemmen.

Hopend op nieuwe kleren, alhoewel, ach inmiddels red ik het ook al aardig in mijn blote reet!

En dan al die mensen die ik tijdens mijn zwemtocht tegen kom!

De ene houdt me even vrolijk bezig zodat ik mijn vermoeidheid vergeet, de ander geeft mij een flinke peptalk, vergezeld van een boeiend levensverhaal.

Sommige echter plagen me en willen me doen geloven dat ik belabberd zwem en de overkant wel kan vergeten.

Zelf zwemmen ze meestal angstig terug...Dus zwem ik vrolijk, soms moe, lustig verder naar de overkant.

Misschien treffen we elkaar daar en gaan een feessie bouwen..Kleding niet verplicht! ( smile@ dan maar weer)

Anders luisteren, anders kijken.

Tijdens het "sporten" verdoof ik mijn geest, maar stimuleer ik mijn lichaam via de muziek van een mp3 speler.

Deze rijpe bok laat zich dan opzwepen door "dance mixen". Één daarvan was een remix van een oud nummer van Diana Ross; Touch me in the morning

De tekst gaat verder met; then just walk away, leave me as you found me..empty like before...

Ineens klonk me dat zeer positief in de oren, want "empty" betekent nu voor mij...er is weer ruimte voor het nieuwere.

En dan; we don't have tomorrow, but we had yesterday.... Klinkt nu als; we hebben van elkaar mogen leren en van elkaar mogen genieten.

Zo staat die tekst vol met dingen die je heel positief kunt vertalen.

Tja, en zo werkt het leven ook...anders leren luisteren en anders leren kijken is zeer de moeite waard.

Was er als kind al gek op...

Verkleed partijtjes

Af en toe het kind weer toe laten is goed voor de mens.(@)

Illustratie gehalte.

Een vriend zei laatst tegen mij dat mijn werk zich zo goed leent voor waar ik hier mee bezig ben. Door die opmerking viel alles min of meer op zijn plek bij mij en dat voelde erg prettig.

Aangezien ik opgevoed ben met bepaalde regels over wat kunst zou moeten zijn, vroeg ik mij dikwijls af: Waar ben ik eigenlijk mee bezig?

Niet als ik werkte, integendeel, dan wist ik verdomd goed waar ik mee bezig was...sterker nog, ik vroeg het me helemaal niet af!

Door dit hele gebeuren, mijn levens ervaring er bij opgeteld denk ik nu, waar is iedereen eigenlijk mee bezig?

Volgens mij zijn we allemaal aan het illustreren, de één doet dat wat "gelikter" dan de ander.

Sommige illustreerden zo bedriegelijk dat hele volksstammen er in trapten, sommige net geraffineerd genoeg om hun half echte "plaatje" leuk aan de man te brengen.

Gelukkig zijn er die op een manier illustreren die anderen de schoonheid en de liefde in het leven doen ervaren.

In die zin "illustreren" wij allemaal.

Als ik nu, door middel van mijn fotografie mijn werk terug zie, denk ik; eerlijk is het wel en daar zal ik het mee moeten doen.

De wereld redden of mooier maken door mijn werk zit er niet in, zelfs een simpele huiskamer verfraaien wordt al een probleem ( smile@ ).

Tja, dit is wat "God" (excuzes le mot) mij gegeven heeft....ik doe het er mee en ik ben er dankbaar voor.

Ik voel me een "rijk" mens.

Groene boekje..."stil".

"Leer jezelf aan naar de stille plek in jezelf te gaan waar het IK niet heerst....

Net zo lang totdat je van uit die plek leeft en functioneert".

"Wijsheid is niet wat we meegemaakt hebben, maar wat we ervaren en verwerkt hebben".

Boeddha & Jezus

Glimlachend, zwijgend en moddervet onder een boom zitten?
En dan Jezus, voor onze zonden aan het kruis gestorven?
Ik heb namelijk grote bewondering voor beiden en kan me er helemaal in vinden.
Toch ben ik slechts een handje vol kopspijkers..en nog vrij roestig ook.
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het enige wat je rest na het laatste inzicht; is glimlachend, zwijgend en moddervet onder een boom gaan zitten..
(glimlachen gaat me redelijk af, tegen dat moddervette zitten verzet ik me nog)
Tja, en dan Jezus, wellicht ook zo'n verkeerd begrepen goeierd.
Aan het kruis sterven voor onze zonden..prachtig toch! Maar wat doen wij? Steeds weer opnieuw een kruis zoeken om aan te sterven!
Nee, dan zijn uitspraak; Ik ben de weg, de waarheid en het leven, alleen door mij kom je tot de Allerhoogste..
En 'wij' maar denken dat we via hem moeten of wat christenen daar soms ook van maken!
Want is het te simpel gesteld dat ik er uit begrijp; via (ik) zelfonderzoek op je levensweg, naar waarheid, kom je tot het aller hoogste in jezelf...?
In plaats van hun "boodschap" te aanbidden, laten we hem toch gewoon eens daadwerkelijk toe passen.
De vrije mens.

Drie keer eigen werk.

ongeveer zelfde periode. Duidelijk een periode van ongecompiceerd en onbevangen schilderen.Geen regels, gewoon doen zoals het voelde. Hoe mijn werkelijke leven er toen uit zag? Op dit moment..geen idee en dat houd ik maar liever even zo! (smile@)

Voorbestemd?

Het lijkt er op dat een mens niet meer kan leren dan datgeen hij op een bepaald moment aan kan. Klinkt zeer logisch, maar waar komt die strijd vandaan meer te willen en als je die strijd niet aan gaat, gebeurt er dan minder dan is voorbestemd? ( of dan je in je mars hebt, zeggen ze ook wel eens).

De sleutel lijkt; overgave en mee gaan met de stroom.

Maar het dubieuze daar weer van is dat mensen daardoor in "verkeerde handen" kunnen vallen.

Bijvoorbeeld sektes of soorten van verslaving die eerst bevrijdend lijken en daarna valkuilen bleken te zijn waardoor men vast raakte in het leven.

Moet je zo ver gaan om dan maar te denken; het is niet anders, want ook dat is voorbestemd?

Zou het gewoon bij "Het plan" horen dat er verbitterde en eenzame mensen zijn, die dan ook zo blijven?

Ik weet dat ik iets over het hoofd zie omdat mijn "levende leven" toch anders voelt.

Misschien even een sombere bui die ik als zodanig niet herkende?

Use your imagination...

De wonderbaarlijke ontmoeting.

Verschillende dimensies ontmoeten elkaar.

Het zou stiller mogen....

Stiller, rustiger en iets meer bescheiden....

Gelukkig zijn daar andere weblogs voor!

( meditatieve smile bij kaarslicht )

Een Dag Domme Dingen Doen.

Er van uit gaande dat ik niet al te dom ben, alhoewel ik soms m'n twijfels heb.

Waarschijnlijk zal ik ze alleen moeten doen want de meeste vrienden en kennissen die ik heb zijn intelligent tot zeer intelligent. Eigenlijk meteen een probleem minder dus, want dan hoef ik op die domme dag geen rekening met anderen te houden.

Hmmm, en verder?

O ja, geen telefoon aannemen of deurbel beantwoorden. Te groot risico dat ik dan weer geconfronteerd word met niet-domme dingen. En dat kan ik niet hebben op zo een dag.Maar waar vul ik dan zo'n dag mee in godsnaam? M'n nagels knippen, neuspeuteren en boeren laten houd ik ook geen dag vol...De kat pesten? Neeeee, niemand mag het slachtoffer worden van mijn domme dag.

In bed blijven dan? Ook niet, want mezelf kennende ga ik weer liggen piekeren en diep denken enzo..

Helaas, de domme dingen dag gaat niet door. Lijkt me doodvermoeiend! (@)

Down to earth ( serie van 3)

Gewoon drie werken met "verhaaltje".

Bovenste; zijnde man, de aanwezigheid van beide geslachten in jezelf ervaren, ze lachen je toe als één, wel nog buiten je...

Middelste; verlichtings ervaring, nog wel vanuit het verstand als een soort voorproefje van de "geest'.

Onderste; gevangen in verslaving, vast geraakt ik het leven, achteraf voor mij herkenbaar vanwege de "stijfheid" van dit werk.

Geinig hè, die verklaringen...( gemeen lachje)

De gewone dingen.

Plukkend uit mijn bestanden....gewone dingen.

Heerlijk even die rust van de gewone dingen....

Op zich is het te doen...

Maar het zoeken naar de juiste borden wisser, dat is soms een hele klus.

Toch, met veel geduld , aandacht en niet te vergeten liefde , kun je een heel eind komen.

En ach, zelfs een half lege lei geeft al de nodige ruimte aan je dag!

Een dag om weer verder te oefenen, want oefenen met plezier is leuk...

Aardse man over angst.

Je kunt er veel over lezen, inzichtelijke denkers, goede schrijvers, spiritueel getalenteerden, de meeste van hen hebben het wel eens gedaan!

Toch kunnen dat soort verhelderende beschrijvingen over komen als zijnde; het gaat een beetje buiten mij om, te diep, te rationeel of juist te zweverig. Maar er kan een moment in je leven komen dat het ooit gelezene gaat indalen bij je, je gaat in eigen werkelijkheid ervaren dat angst misschien wel de grootste boosdoener is in het leven. Er lijkt een "oer angst" te bestaan, en wie weet misschien gewoon wel als een baldadige grap van "God" om ons te drijven naar het Allerhoogste Zijn...( Want een grapjas blijkt het! En daarom houd ik zo van hem).

Je angsten onder ogen durven komen, niet als heldendaad, nee dat is in tegenspraak met zichzelf, maar gewoon als bang kind dat zo nu een dan tussen de vingers door gluurt om uit eindelijk te beseffen; Ach, het is maar een film. Een film vol trucage en effecten, bedoeld om het leven als leven te ervaren.

Kouwe kleren.

Waar die uitdrukking vandaan komt weet ik niet, maar het gaat me niet in de "kouwe kleren"zitten dat "oude" werk. Dat het zo veel bij me los zou maken...nee toen ik vrolijk begon met "pixelen" had ik daar nog geen notie van. Niet te vergelijken met het inkijken van een oud foto album, want mijn schilderingen en tekeningen zijn de spiegel van het diepst wat in mijn ziel leeft. Geen leuke decoratieve "plaatjes" voor boven een bank of op een dure muur in dito villa. Toch heb ik vertrouwen in hetgeen dit mij gaat opbrengen, maar mogelijk met totaal andere wendingen dan ik eventueel nu zou kunnen inschatten.

Dat vermoeden heb ik wel.

Mijn simpele doch vurige wens is echter; gewoon weer verder gaan met schilderen, met nog meer passie, eigenheid, vrijheid en intensieteit.

Bescheiden wens toch? ( biggest smile ever@)

De ontwikkeling van mijn werk.

Alhoewel ik volledig achter mijn werk sta, kan het mij zo nu en dan frustreren als mensen zeggen bij het zien van mijn, wat ik noem veilige werk; goh, je kan het echt!

Vooral toen ik pas mezelf begon te laten zien in mijn werk deed dat soms behoorlijk pijn, want juist dat was hetgeen mij had geblokkeerd in mijn leven...Mijzelf niet "mogen" zijn.

Zijnde mijzelf vormde ik een bedreiging voor mijn vader, die het uiteindelijk nooit gelukt is vrijuit zichzelf te kunnen zijn...In die zin huilt mijn hart nu voor hem en vergeef ik hem alles wat hij uit onwetendheid mij heeft aan gedaan.

Sterker nog, ik ben hem oprecht dankbaar en kan alleen maar hopen, nee, eigenlijk al vertrouwen dat hij in mij, van vrijheid van "Zijn" geniet.

In die zin hoor ik geen stemmen en krijg ik geen tastbare boodschappen door, daarom vertrouw ik op liefde en rechtvaardigheid, die anders dan door ons begrepen, in alles aanwezig is.

Mooi sfeertje, dat wel...

Maar het gaat niet om hoe je het benoemd, het gaat er om hoe je het "leeft", in die zin hoor ik nergens en overal bij en ben ik niemand, niemand anders dan ik ben.

Mijn Liefde

Mijn liefde voor het leven
deelde ik heel even
met jou
mijn liefde voor het leven
dat blijft...
mijzelf trouw

Ergens deze week...

Begin ik met schrijfjes uit mijn groene boekje aan internet toe te vertrouwen.

Soort inzicht enzo, boekje...@

Groeipijn.

Als kind ga je daar bij periodes doorheen, fysieke groei pijn....geestelijke aspecten laat ik even voor wat ze zijn....Maar dan als fysiek volgroeid mens komt de andere groei pijn, de geestelijke. Soms uit angst en verzet vertaald in fysieke pijnen. Dokter toe....dokter zonder tijd , zonder wezenlijke aandacht voor de totale mens. Geeft pillen. Gevolg ; noodzakelijke pijnen om door te kunnen leven worden geblokkeerd en maken die mens tot psychiatrisch patient. Gevolg nog meer medicijnen!
Feitelijk is niet die mens ziek, nee het is een zieke maatschappij die de confronatie niet aan durft te gaan en verklaart dus dat individu ziek.Bij deze durf ik het de walgelijke waanzin van medicijnen te noemen. Even over mij en over nu.
Groeipijn is weer mijn deel....maar dit keer ervaar ik het als zegen en zelfs een paracetamol laat ik die pret niet drukken!Deze pijn is zoet en zacht, maar huilt soms ook van binnen. Lacht ook heel erg vaak van buiten...The fool, de dwaas de nar. ( trouwens m´n toetsenbord haalt nu letterlijk tekens door elkaar smile@ )Dit keer geen polonaise meer aan mijn lijf...dus lach ik, huil ik, voel ik, ervaar ik. En laat het in groeiend vertrouwen door mij heen stromen.Veel is het wel, heftig ook...maar voor het eerst ben ik dankbaar voor deze pijn en ervaar het als dat wat het is.
Een geschenk.
( vergeet bijna de alcohol en de nicotine...nee dank je die hoef ik ook niet meer, liever de pijn die heelt..)

Loslaten.

Loslaten, loslaten en nog eens loslaten.....

Zelfs het loslaten op zich weten los te laten.

Ik realizeer mij ; ik sta nog niet eens echt aan het begin van dat proces!

Maar het zicht begint te dagen...er zijn nog veel flarden van mist.

En zo hoort het ook........

De andere richting

Zoals ik beschreef in het stukje; Voor en na..new age kwam ik min of meer noodgedwongen in een andere richting terecht. Regelmatig kletterde ik keihard op aarde, na het lezen van mooie veheven inzichten en teksten. Het was mijn werkelijkheid niet, sterker nog het paste helemaal niet bij mijn "opdracht"!

Hier gewoon, op en met de aarde moest ik werken, vleugels waren mijn ding niet, daar zijn anderen beter geschikt voor en kunnen daar dan ook beter mee uit de voeten...

Gewone taal, gewoon bezig zijn en schaamteloos, en publique ,mijn verworvenheden etaleren!

Arrogante flapdrol die ik ben?

Nee, die angst blijkt onterecht...gewoon zijn die ik ben en mijzelf "naakt" aan anderen tonen.

( preuts ben ik niet, maar neem het liever figuurlijk zeg! smile@).

Het is niet verworden tot "maling hebben aan alles en iedereen", integendeel want elke beweging die ik maak doe ik zoveel mogelijk van uit mijn bewuste Zijn.

De makkelijkste weg.

Laat ik eerlijk zijn...was ik eigenlijk niet steeds bezig de makkelijkste en de snelste weg te zoeken? Snel van je verslaving af willen, snel gelukkig willen zijn of rijk of beroemd vul zelf maar in wat je aanspreekt!

Desnoods, nee eigenlijk het liefst een pil of een succesformule of via het doordachte advies van een ander.

Het is zelfs een trend, instant verlichting wordt reeds gesuggereerd! Absoluut mogelijk. Maar, hoe dan ook wat dan ook, alles vereist inzicht en bewust zijn.

Je bewust worden van innerlijke vrijheid en mogelijkheid tot kiezen, dat is een eerste stap.

Alle formules ten spijt...dat blijft een verdomd moeilijke, maar wel één die z'n vruchten meer dan af zal werpen...

Op de weg zijn.

De enige ware weg...

Zijn er andere dan? Nee, eigenlijk niet. Wat er wel is; je bewust zijn dat je inderdaad op de Weg bent!

Wat doet dat met een mens? In mijn geval geeft dat rust, maar het soort rust waarin nog wel alle emoties herkenbaar zijn. Levens-angst verdwijnt en wordt vervangen door, interesse en fascinatie voor het leven. Toch, soms....op die weg, denk ik even; waar leidt deze mij heen, wat is mijn bestemming, wat is de bedoeling...wat wordt er van mij verwacht?

Het antwoord is ontnuchterend en ontzettend wennen na een leven vol strijd.

Want kan een mens het aan met zijn verstand, zijn gevoel met zijn hele reutemeteut als hij ineens beseft: Je hoeft alleen maar te zijn...

Pardon...denk ik dan! Maar moet ik dan ook niet zus en zo en dit en dat?

Als ik dan echt "luister", hoor ik; als je daadwerkelijk bent, bewust bent, dan ben je die je bedoeld bent te zijn en dan verricht je vanzelf hetgeen je "taak" is.

Tis toch wat, vind je ook niet! ( biggest smile@)

Slaapkamergeheimen?

De naam van mijn weblog is eigenlijk multi-toepasselijk! Want waar hoort een bed....juist in een slaapkamer! En hoe ziet de slaapkamer van een vrijgezelle man er soms uit, indien er een 2 persoonsbed in staat? Nou, soms vrij rommelig, soms wat kleren op bed, vaak de kat en zo nu en dan allerlei mensen? Ha ha, daar laat ik me niet over uit hoor, dat wordt me dan weer veel te onpersoonlijk en het "moet" wel leuk blijven. Waar ik naar toe wil is toch de vergelijking met mijn weblog, wat er zo allemaal door en mee gebeurt en hoe ik het zie.

De vergelijking; ik haal m'n kleding uit de linnenkast in de hoop dat iets me nog past en het liefst combineert en een beetje goed staat. ( soort van ijdelheid@). Het komt op m'n bed terecht, gemakzucht slaat toe en als mijn Poppie er niet over moppert, ligt het daar wel even..

Nu Spijkerbed; ik duik in m'n foto bestanden, zoek werk uit...nee, het is anders! Meestal krijg ik eerst een schrijfaanval, zo van; Verbeter de ander, dan hoef je zelf geen flikker meer te doen...o nee, het was anders, andersom ofzo? In ieder geval genoeg spul voor op het Bed..Maar af en toe komt er te veel, te snel op enz...soort adhd, als het niet anders heet!O ja, m'n weblog om mezelf wakker te houden en hopelijk ook anderen, mits ze dat leuk vinden. Gaat dat ook zo in mijn slaapkamer dan??? Typisch een stukje dat ik beter niet had kunnen schrijven, ik zet het dan ook maar liever niet op mijn weblog. Nee, mijn Spijkerbed-log moet een serieuze zaak blijven.

( wel vervelend dat Poppie zo verhaart) Trouwens dat werk wat ik erbij wilde zetten was ook erg dubieus. Niet doen doen!

Begrijp jij dit nog.....?

Verandering en vaak verbetering, de "levenden" onder ons hebben daar regelmatig behoefte aan. Levende als ik ben stuitte ik op de spreuk;"Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet"....en de volgende (simpele gedachte, simpele man) spreuk ontstond in mijn grijze massa;" Als je niet krijgt waar je behoefte aan hebt, geef dat aan een ander..en je krijgt het.".

Kom er ter plekke achter dat spreuken schrijven niet mijn sterkste kant is...want het woord "geduld" en "met liefde" had nog ergens tussen gemoeten. Hahaha @.

De kunst van het "thuis komen".

De kunst van het thuis komen.

Bedoel ik misschien; Zen en de kunst van thuiskomen? Zou mooi zijn, maar het is niet meer of minder dan mijn eigen ervaring daar mee.Allereerst, het thuis raken in je zelf en vandaar uit steeds weer terug kunnen keren in dat eigen huis, nog mooier en zeker ook haalbaar; waar je je ook bevindt..overal ben/ervaar je thuis.Prachtig dat laatste, maar menselijker wijs zul je regelmatig ervaren; oeps efkes m'n huis kwijt! Als je basis, vaak via schade en schande ontstaan, z'n plek heeft zul je makkelijk weer thuis komen.Het bewust-zijn van, Ik ben die ik ben, waar ik ook ben...is een leerproces. In ieder geval voor mij. Want ook dit schrijven is niet gebaseerd op een citaat, maar door ondervinding in eigen "werkelijkheid".

Dan het belang van je letterlijke, materieële huis.Niet zozeer gebaseerd op luxe en gemak ( met mate niks mis mee!) maar ontleend aan herkenning van hetzelf en dat weer vertaald in de uitstraling die je huis heeft. Inspirerend kunnen tijdschriften zijn..maar ga niet inspiratie en imitatie door elkaar halen.Creëer je eigen rust in huis, maling aan Jan de Bouvier, of Pierre de Tekkel, belangrijk is wel, hoe chaotisch of neutraal je ook ingesteld bent, jezelf te durven zijn, maar ook laten zien in je interieur!

Want in beide kun je rust, maar ook warmte en veiligheid creëeren....namelijk de jouwe! Het vergt wat inzet en motivatie, maar het levert meer op dan;Gut, wat woon jij leuk....(smile@)

Betekenis van mijn werk (series van 3)

Vandaag begin ik met een terugkerend item. Drie werkstukken op een rij...met uitleg.

Dat laatste vooral om weer eens mijn geheugen op te frissen en niet zozeer om lezer/kijkers te entertainen (hug! @). Mijn werk, terugkijkend lijkt soms ook mijn redding, een manier om het wezen dat mij gegeven is, vorm te geven in deze wereld.

Zonder mijn werk...? Waarschijnlijk zou ik een figuur zijn geweest die niet veel meer of minder zou zijn dan "Anders". Onaanpasbaar, ja dat vind ik meer treffend....

Beschrijving bovenste; Het kind in mij, ik koester het, maar het verbaast mij nog steeds. Schijnbaar wijzer geboren dan ikzelf ooit zal ervaren?. Achter mij...wedergeboorte (baarmoedersymbool)

middelste; Hoe alles naar mijzelf terug keert. Een aktief en confronterend leerproces.

onderste; Geboren, geborgen weten...met het schaamrood op de kaken door mijn eigen "naaktheid".