Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









maandag 30 november 2009

Een paar begrippen.

Integriteit, eerlijkheid, oprechtheid.
En deze in betrekking tot openheid.
Ik twijfel even over de schrijfvorm en val daardoor meteen met de deur in huis!
De ik vorm zou betekenen dat ik totaal in alle openheid en eerlijkheid mijn eigen bewustwording daar in beschrijf en dat brengt me dan naar het begrip; kwetsbaarheid.
Want in hoeverre heeft een mens zicht op zijn eigen kwetsbaarheid?
Ik begin er achter te komen dat het bij mezelf soms erg onduidelijk is
Integriteit, eerlijkheid en oprechtheid staan bij mij hoog in het vaandel, mogelijk hoger dan een mens van zichzelf mag verwachten.
Gun ik mijzelf de stilte, de tijd en de ruimte om eerst mijn eigen innerlijke proces te ondergaan?
Stel ik mij niet onnodig kwetsbaar op door mijn drang naar bovenstaande begrippen?
Is het zinnig om met open wonden in de buurt van zoutpotten te gaan verkeren?
Allemaal vragen aan hetzelf die blijkbaar het beste aan hetzelf gesteld kunnen worden in de beslotenheid van het eigen innerlijk.
Laat ik het zo zeggen; ik ben lerende om ze eerst in de handen van "God" te leggen in een vertrouwen dat slechts tussen Hem en mij mogelijk is en waar geen ander aards wezen aan kan voldoen.

Dat ik ooit het begrip "God" op deze manier zou ervaren?
Als ik dan toch nog even eerlijk en open mag zijn....het verbijstert mij!
Tegelijkertijd ervaar ik ook dat je "God" kunt zien als een totaal integer, eerlijk en oprecht omgaan met hetzelf.
Daar ga ik mij dan ook maar eens volledig op richten, uiteindelijk wordt het steeds later op mijn "avond".

The Art of fading...


This used to be me...
Now I'm just a memory.

Tot op heden werkt mijn opzet.

Mijn weblog is begonnen als stimulans voor mijzelf, geprikkeld door het bed,(Spijkerbed), wakker en alert blijven. Hoe ben ik bezig, hoe sta ik in het leven en hoe hou ik mezelf gemotiveerd!
En op welke manier dat werkt?
Nou, ik begin de dag vroeg en raadpleeg a.h.w. mijn weblog om te zien waar ik mee bezig ben. Meestal brengt mij dat weer op nieuwe ideeën voor die komende dag. Soms krijg ik schrijfneigingen, soms schilder of fotografeer behoeftes, het levert altijd wel wat op!
Zelfs al besluit ik die dag maar eens gewoon op mijn luie reet te gaan zitten!
Want ook op zo'n dag voel ik me dan toch gedragen.
Kortom; mijn weblog is een soort werkgever geworden!
Geinig toch?
(en altijd leuk als mensen nog reageren ook, want ook via andere weblogs doe ik de nodige inspiratie op!)

Een lelijk gebaar?

Ach ja, zo wordt dat gezien...alhoewel dit mannetje oogt gewoon een beetje ondeugend, niet echt een kwaaie toch?
En dat is eigenlijk wat werkelijk telt, want onder nobele gebaren kunnen soms onzuivere bedoelingen schuilen en omgekeerd dus ook!
Het gaat vooral om trouw zijn aan wat het hart je ingeeft en dat is een kwestie van goed leren "luisteren". Hoe vaak is het al mis gegaan in de geschiedenis door het gehoorzamen aan "valse" profeten? Hitler is daar een gruwelijk voorbeeld van. Maar ook op kleinere schaal komt het voor, kijk maar eens kritisch naar de politiek en naar de dragers van deze consumptie maatschappij!

Maar laat je nimmer ontmoedigen, want onder al het vermeende kwaad gaat de grootste behoefte van elk mens schuil.
De innige wens erkend en gezien te worden, lief gehad door iedereen vanwege zijn unieke Zijn!

zondag 29 november 2009

Lust of liefde?


Is het lust of liefde,
of is het lust, gedragen door liefde?
Is het hebberigheid,
of is het vergaren om te kunnen delen?
Is het geven, met ontvangen als doel,
of is het geven om te delen?
Geven om te geven.
Delen in liefde is in alles aanwezig zijn.

Deel hebben aan het Al.

Ode aan de Liefde.

De liefde van toen
de Liefde van nu
en de
Liefde die altijd Is.

zaterdag 28 november 2009

Gemotiveerd zijn...en blijven!

Van binnen weten waar je mee bezig bent, dat is erg belangrijk.
En dan heb ik het over een gevoel van gemotiveerd zijn, dat alle doelen overstijgt, dus motivatie die niet afhankelijk is van hetgeen je concreet bereikt!
Jezelf een bepaald doel stellen en dat met hard werken en volharding bereiken, om er daarna achter te komen; o, is dit het nu?
Daarom blijf ik het voor mezelf belangrijk vinden om op een bepaalde manier, alomvattend gemotiveerd te zijn...en te blijven.
Maar wat houdt dat dan in en waar haal je dat soort motivatie dan uit en vooral ook, hoe blijf je die voeden?
Abstracte doelen, als een goed en integer mens willen zijn, kunnen gaan wankelen bij vervelende tegenslagen en door ontmoediging zou je kunnen denken; "Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor?"

Waarschijnlijk kennen de meeste van ons die momenten wel en je kunt dan gerust stellen dat we op die momenten op de proef worden gesteld.
Ook nu weer probeer ik te vermijden om zweverige omschrijvingen te gaan geven hoe je dan verder zou kunnen met jezelf, gemotiveerd en al!
Echter, een zwart/witte, concrete beschrijving van het hoe en wat blijft moeilijk, toch doe ik hierbij voor mezelf een poging:

Het contact met je motivatie behoud je of win je terug door je bewust te zijn dat je grotendeels je eigen leven draagt. Draagt in de zin van "wat je zaait, zul je oogsten".
Maar zo eenvoudig werkt dat niet door bij een mens, want niet altijd is het geoogste duidelijk als zodanig herkenbaar.
Herkenning vereist momenten van innerlijke stilte, en overleg met hetzelf (zo noem ik dat in dit geval liever dan jezelf)
En wat bij dit alles het meest belangrijk is komt toch weer neer op, bewust in het leven staan. Bewust, niet alleen vanuit je verstand maar juist ook in combinatie met je gevoel!
Besef dat pijn doen, pijn doet...
Voel dat "echt" zijn je verrijkt...
Ervaar dat vergeving een belangrijke zaak is en vergeef daarom ook jezelf bij falen.
Niet zomaar, zonder slag of stoot, maar door diep naar binnen te kijken
te herkennen en te erkennen, om vandaar uit weer bij liefde te komen.

Kijk, ik grap en grol, ik speel en dol graag, maar weet me gedragen door mij bovenstaande steeds weer te realiseren.
De relativerende grap blijft vandaag (gelukkig?) een keer achterwege.
(een liefdevolle handdruk of omarming is toegestaan?)

Mogelijke voorschets?

Naar aanleiding van de foto van gisteren heb ik deze schets gemaakt.
Ik overweeg er een schilderij van te maken...
Een item dus voor wordt vervolgd!

Terug of vooruit?


Anders kijken naar "ziekte", volgens mij is het daar de hoogste tijd voor.
Mijn bijna noodzakelijke belangstelling daarvoor is ontstaan door een directe confrontatie met aids, een ziekte die aan mijn deur klopte...maar gelukkig besloot niet binnen te komen.
Vandaar uit ben ik mij meer gaan verdiepen in wat voor soorten ziekte, niet alleen het lichamelijke, maar ook het geestelijk vertegenwoordigen.
Goed, dat was even een inleiding.
Dan de titel van dit stukje:"Terug of vooruit?"
Terug kan natuurlijk niet, maar hier bedoel ik eigenlijk mee; medicijnen niet meer als oplossing zien, maar kijken wat 'de natuur' ons te zeggen en te bieden heeft.
Nee, dit wordt niet eens een pleidooi voor homeopathie of gerichte alternatieve geneeswijzen!
Het gaat mij veel meer over een totale bewustwording hoe wij met ons lichaam en ons leven omgaan. En medisch gezien; niet meer de geest van het lichaam scheiden.
Even mijn persoonlijke ervaring hier in;
Reeds op mijn 25ste heb ik mij uit onwetendheid laten volproppen met medicijnen. Achteraf, gemakzucht van heren en dames doktoren! Zo zwart/wit kan ik dat nu wel stellen.
Terugkijkend en dus in het nu lerende, hebben juist die medicijnen mij bijna levenslang ziek gemaakt! Bijna....want een jaar of 7 geleden heb ik er, zonder instemming van artsen, definitief een streep onder gezet!
"Hun" reactie was; dat is levensgevaarlijk, je zult psychotisch worden en het niet redden! Niets van dat alles is gebeurd, integendeel, mijn genezingsproces was begonnen....( Op zich een weg die je niet zomaar moet inslaan hoor, het is erg persoonlijk en zal dan ook niet voor iedereen op dezelfde manier werken, maar het gaat meer om de gedachte die er achter zit)
(vast 4 boeken benoemd, die mij in mijn inzichten hebben gesteund;'Op weg naar herstel;O.Carl Simonton,Ziekzijn: signalen van de ziel, De zin van ziekzijn;Rüdiger Dahlke, K. von Dürckheim;o.a, Hara, Het dragende midden van de mens en 'Ons dagelijks leven als oefening'.

O ja,ik houd mijn stukjes kort...maar dit onderwerp ligt mij te na aan het hart om het hierbij te laten. Vandaar reeds hieronder deel 2.

Terug of vooruit 2.

Anders leren kijken en omgaan met ziekte dus...
Een goed begin daarin is, voordat je ziel en zaligheid (of tijdens kan ook) in de handen van heren en dames doktoren legt; ga eens bij je zelf na hoe je leven er uit ziet! Onderzoek eens met grote aandacht hoe je geestelijk tegen dingen aankijkt, maar ook hoe je met je lichaam omgaat.
Pijn is er niet voor niets, pijn is een signaal van "je wezen", een signaal dat jou vertelt dat er iets gaande is in je lichaam. Wacht dus even met die pijnstiller.
Dat kan altijd nog.
Heb je eenmaal een 'erkende' lichamelijke ziekte ontwikkeld, probeer je dan eens te informeren wat de connectie hierin tussen lichaam en geest zou kunnen zijn...
Belangrijk is wel dat je deze theorieën ook weer niet als zaligmakend en als dè grote Waarheid gaat opvatten. Dat zou je zelfs zieker kunnen maken, want een schuldgevoel over je ziekte ontwikkelen, daar heeft niemand baat bij!
Kijk bijvoorbeeld eens of het leven dat je leidt (lijdt?) wel bij je past of dat je zo aangepast bent geraakt dat je niet meer naar eigen geest en lichaam handelt.
Onwetendheid lost zich niet op door schuldgevoel, het verlicht door kennis en ervaring op te doen, verlicht... en mogelijk lost het zich dan op!

De makkelijkste weg is het bovenstaande niet, maar het is in ieder geval een weg waarbij je de verantwoordelijkheid voor je leven zo veel mogelijk bij jezelf houdt.

vrijdag 27 november 2009

Move me, baby...!


You really move me!

Vazen-tic blijkt onschuldig!


Alles onderzocht, ben begonnen bij Freud, toen via internet en allerlei esoterische geschriften en verhandelingen ( zelfs de Bijbel geraadpleegd) ben ik tot de conclusie gekomen:
Vazen-tic is geen uiting van frustraties opgedaan in vroege jeugd enzo.
Het is simpel, net als het witte doek en het lege vel schrijfpapier.
Ze nodigen uit tot kreativiteit!

Blootleggen.

Steeds vaker kom ik het tegen...
We moeten stoppen met zoeken en leren inzien dat het er reeds is!
Eigenlijk is dit een beetje een uit de hand gelopen spirituele stelling geworden, want hierdoor zou je bijna een schuldgevoel krijgen doordat je wel degelijk ervaart dat je zoekt.
Maar er ligt een waarheid onder die stelling, een waarheid die ik zou verwoorden met;
inderdaad, niet zozeer zoeken alswel blootleggen, ont-dekken dat wat in oervorm reeds aanwezig is.
Duidelijk is hierin het voorbeeld van de beeldhouwer, hij haalt net zo lang weg totdat de kern, de essentie, het ware, overblijft.
Als schilder heb ik ontdekt dat ook schilderen dat in zich heeft, zij het dan op een geheel eigen manier. De schilder verwijdert als het ware het witte doek, net zolang tot dat wat werkelijk het zijn vertegenwoordigt, overblijft.
Tja, een andere manier van interpreteren dus. Bedekken van het witte doek ervaren als "blootleggen" van dat wat is.

En op deze manier kun je ook naar jezelf kijken, namelijk hetgeen je als het zoeken naar jezelf ervaart,leren zien als het blootleggen van dat wat wezenlijk in je is.
Zo kun je alle informatie die je tot je neemt vertalen als zijnde gereedschap het ware in jezelf bloot te leggen. Te ont-dekken dus.
Dus maak niet de vergissing dat kennis vergaren en ervaring opdoen hetzelfde zou zijn als het "verkeerde" zoeken.
Vind je dit ingewikkelde gedachte constructies?
Gelijk heb je, blijf het gerust zoeken noemen, dat klinkt herkenbaarder.
Veel zoek, blootleg en ont-dek plezier!

donderdag 26 november 2009

Ik uit mij of; ik, uit mij!

Uiteindelijke en geverniste versie van een zelfportret
geïnspireerd op een serie "bewogen" foto's.

Hoe uit je die je bent?

Die vraag kwam tijdens mijn schilderworsteling ineens bij me op...
Gewoon jezelf zijn, ja dat is voor de hand liggend natuurlijk, en in mijn hoofd ben ik altijd mijzelf!
En mijzelf kom ik dan op een speciale manier tegen op mijn schildersdoek, want denken en doen, werken natuurlijk anders.
Als voorbeeld; denkend, visualiserend kan je ook zeggen, zie ik dan mens-vormen voor mij. Symbolen die uitdrukking geven aan gevoelens en handelingen.

Het 'probleem' dat ik de laatste tijd tegenkom bij het schilderen is vooral de balans tussen abstract en realistisch.
De kundigheid die ik qua realisme in huis heb, schud ik tegenwoordig niet meer zomaar uit de mouw.( vanwege de aap die er niet uit wil?)
Dat zou inhouden dat ik me weer een poosje extra zou moeten gaan verdiepen in anatomie en dergelijke.
En dat strookt dan weer niet met mijn behoefte puur van uit m'n gevoel te gaan schilderen....Er zit dus maar één ding op; gewoon genoegen nemen met een bepaald soort knulligheid en me vooral richten op het plezier van het schilderen.
Terzijde; dit is een persoonlijke overdenking, die ik uit..voor mezelf'.

Bingo!!!
Dus zo uit ik die ik ben op dit moment!
Gut, heeft dit schrijfseltje toch weer wat opgeleverd

Zo werkt dat!


Althans, op dit moment.
Ik ben op zoek naar een nieuw evenwicht in mijn werk, een nieuwe uitdaging en een andere benadering. Dat valt bepaald niet mee, want steeds raak ik afgeleid door de gedachte; het moet wel aangenaam zijn om te zien en goed in elkaar zitten. Flauwekul, want als ik me daar op richt verstar ik alleen maar. (Ervaring leerde me dat)
Maar eigenlijk gaat dat op voor alles in het leven.
Bij deze afgebeeld, de begin fase en een tussen fase...Label heet niet voor niks;
wordt vervolgd.

woensdag 25 november 2009

Verwijzing.

Inspirerend filmpje op weblog kleurrijk.
"Ontroerende woorden van een jong meisje op de klimaatconferentie".

Het Nu?

Gevernist en wel, eerder afgebeeld in begin fase.

In het Zijn gezakt.


In ieder geval klinkt het beter dan, ingezakt of down zijn.
Het voelt dan ook heel anders dan bovenstaande, maar de mens lijkt geprogrammeerd door opvoeding en omgeving, voortdurend aantoonbaar bezig te moeten zijn.
Er zijn momenten in het leven dat "hetzelf" bezig is zijnservaringen op de juiste plek te zetten.
Aan de buitenkant kom je dan passief over.
En als je je te veel conformeerd aan een samenleving die daar moeite mee heeft, dan kan juist zo'n periode zich gaan vertalen in depressie.Kan een onbewuste reaktie op dit, soms noodzakelijke innerlijke gebeuren ,misschien zijn dat een mens zichzelf dan "depressief"verklaard?
In deze maatschappij moet je immers altijd iets "zijn". Iets dat het liefst niet al te confronterend overkomt, tenzij je juist weer dat andere uiterste ten toon spreidt, namelijk; de a-sociaal, waar toch niks meer mee te beginnen is.

Goed, ik ben dus in het "Zijn", niet meer en niet minder.
En mocht blijken dat dit "Zijn" mijn uiteindelijke bestemming is...ach, is dat niet gewoon waar het leven voor bedoeld is?
Gewoon...."Zijn".
(borrelt er bij jou ook een "ja maar" omhoog?)

dinsdag 24 november 2009

Toch eigen werk!

Bij gebrek aan nieuw werk....m'n oude palet!
Wat kan een mens toch enorm afzakken, hè...
(smile dan maar)

Ik heb nog maar één maand!

(kleine Wally op foto) .
Graag zou ik 60 als de nazomer van het leven omschrijven, een nuchter rekensommetje bepaald dat het late herfst, zo niet, reeds winter is!
Elk rond getal van de leeftijd lijkt een symbolische waarde te hebben, dus 23 december aanstaande ben ik rond en symbolisch.
Jong van hart zijn en voelen, is dat een smoes om je ware leeftijd te omzeilen?
Nee hoor, absoluut niet!
Ik zie regelmatig mensen om mij heen die stukken jonger zijn en al 20 jaar zestig lijken te zijn. Althans die 60 zoals ik vroeger dacht te moeten zijn op die leeftijd.
Het is natuurlijk wel zo, dat langer geleefd hebben met zich mee brengt meer ervaren te hebben.
Maar als ik om mij heen kijk zegt ook dat verder weinig....
Kijk, dat ik mij van binnen leeftijdloos voel, dat houd ik liever voor mezelf.
Als tegemoetkoming naar dit geheim in mezelf....
Ik bevind mij in de nazomer van het leven. ( ik duld geen tegenspraak, anders ga ik slaan!!!)
Een plezierige leeftijdloze dag toegewenst.

maandag 23 november 2009

Zoek de verschillen...


Een fleurige, bloemrijke en rozige week toegewenst.

Waar hoor jij bij?

Is ergens bij willen horen een boosdoener, misschien wel dè grote boosdoener? De zinnige kant er van; tijdelijk een groep zijn om iets te kunnen bereiken.Met de nadruk op tijdelijk. Het gevaar van permanente groepen is het wij/jullie gebeuren. Want zonder het wij/zij gevoel kan er geen oorlog zijn. Helaas begint het wij/zij gevoel al vaak snel nadat er sprake was van het ik/jij gevoel.Het belang van het IK gevoel wordt vaak gezien als egocentrisch of egoïstisch. Toch hoeft dat niet zo te zijn, integendeel, het kan ook een manier zijn om met je kwetsbaarheid te leven en niet de ander mee te sleuren in je innerlijke strijd. Maar hoe ben je IK, zonder een JIJ? Dan kom ik op het transparant zijn, althans pogen te zijn. Ik, dus mijn IK streeft er naar te verzamelen en uit te zoeken wat bij me past, wat goed is en wat noch anderen noch mijzelf schaadt. Mooier zou nog zijn te streven naar wat een ieder laat groeien om tot liefde te komen. Is dat een onmogelijke taak? Nee, maar wacht niet op resultaat, maar leef het van dag naar dag. Schoon worden door je diepste haat te ervaren, je grootste walging, je ultiemste afkeer en je zwaarste vooroordeel. Wees het allemaal zelf voor een moment.... Er net zo lang naar 'kijken' totdat ze oplossen, oftewel in jou transparant worden.

Dit is herhaaldelijk een onderwerp voor mij, juist omdat ik keer op keer weer ervaar hoe dit onderlinge verdeeldheid oproept en in stand houdt.

Ongegeneerd negatief zijn.

Als positief ingesteld mens lijkt me dat best eens prettig.
Want laten we eerlijk zijn, iedereen heeft af en toe van die kleine onbelangrijke onhebbelijkheden die je toch liever niet ten toon spreidt?
Gewoon hier ter plekke even ronduit bekennen dat ik momenten heb dat;
(schrik niet!)
Even niks me raakt, dat ik even geen liefde of begrip voel, dat ik even denk: Ga toch fietsen man, wat kan mij de wereld schelen! Ik heb effetjes geen zin om iemand te zijn! Mag ik!
Zal ik nu maar snel zeggen dat ik het bovenstaande niet meen en die momenten nooit heb!
Net zoals jij ze ook nooit hebt?
Volgens mij begrijpen we elkaar..dank je. Kus, knuffel, hug of schouderklopje.
Je mag kiezen.

zondag 22 november 2009

Een wolk van verdriet...

Daarnet, tijdens mijn ( dit keer geforceerde) powerwalk, overviel mij een gevoel van totaal verdriet.
Niet het verdriet van een huilbui of het verdriet van; "och, arme ik!", nee het was een gevoel alsof een wolk mijn lichaam vulde.
Voor het eerst leek ik mij bewust te zijn van een verdriet dat ik via de moederschoot ontvangen had. Het verdriet van de genen, zou je bijna kunnen zeggen.
Natuurlijk gingen mijn hersens direct aan de slag met het verdriet en de pijn van na het geboren zijn! Ik ben er niet ingetrapt....
Niet dat ik het verdriet ga wegdrukken of ontkennen, nee dat niet.

Ik laat het daar waar het hoort..verleden tijd.
Maar die totaal wolk, ja daar ga ik iets mee doen, dat wel.
Zonder dat nu weer verder uit te diepen, ook deze bewustwording heeft te maken met het loslaten van verslaving.....

Drie maal stemmig.

Vandaag eens wat minder uitbundig.

Tussen onverschilligheid en angst.

Waar laten we ons door leiden eigenlijk, of liever...wat heeft soms de overhand?
Als ik naar het wereld gebeuren kijk, zie ik veel misstanden. Meestal veroorzaakt door hebzucht of machtmisbruik.
Kijk bijvoorbeeld naar het hele banksysteem, dat is daar volledig op ingesteld!
Dat wat ooit zinnig en van algemeen nut was is uitgegroeid tot een hebzuchtige vergaarbak, sluw in stand gehouden door ons aan te spreken via onze eigen hebzuchtige behoeften!
Hetzelfde zie je zo nu en dan gebeuren bij onze "leiders", de grote zowel als de kleinere...
Angst en onderdrukking zijn vaak voedingbodems van religies en systemen!
Want als je deze regels niet volgt, dan zul je zeker...dit en dat zus enzo!
Als je als weldenkend mens het "goede" wil...wat kan je er dan eigenlijk mee?
In ieder geval een weg kiezen die jij als individu mogelijkerwijs denkt aan te kunnen en er zelf niet aan bijdragen als het gaat om hebzucht en machtmisbruik.
Dat op zich lijkt een kleine bijdrage, maar een bijdrage die in ieder geval haalbaar kan zijn.
Laat noch onverschilligheid, noch angst je raadgever zijn.
Vergeet niet dat alles uiteindelijk met iedereen te maken heeft, en dat de zorg voor het geheel tevens zorg voor hetzelf is.

Het najaarsvrouwtje zwijgt...

Ssssstttt...

zaterdag 21 november 2009

Roken is een zegen...?

(haak niet te snel af tijdens het lezen...)
Weet je waarom het een zegen is?
Het is namelijk een fantastische methode om even ongestoord jezelf te kunnen zijn en je te midden van anderen te kunnen ontspannen.
Een zalige manier om na te kunnen denken, zonder stress.
Ook is het een goeie ondersteuning bij een zwaar en confronterend gesprek!
Trouwens, je kunt je er zo heerlijk een houding mee geven als je onzeker bent...

En, heeft de rokende lezer er al snel een sigaretje bij gepakt?
Want blijkbaar kan je bovenstaande niet op een andere manier bereiken...toch?
Het zijn allemaal dingen die ik mezelf wijsmaakte toen ik nog rookte...los nog van het idee; "waar moet ik in godsnaam m'n handen laten als ik niet rook?"
Is het echt nodig dat ik dit stukje nog verder uitdiep en ga uitleggen hoe het werkt en wat roken eigenlijk met een mens doet?
Volgens mij niet, trouwens...ik ben de man van de korte stukjes!

Vandaag wist ik niks.


Helaas heb ik me daar niet aan kunnen houden, nou ja, helaas?
Na het onderstaande stukje geschreven te hebben over Waarheid, had ik behoefte om weer eens te snuffelen tussen mijn werk.
Zou ik iets toepasselijks kunnen vinden bij; Vandaag wist ik niks? Ik zal consequent zijn...
ik weet het niet!
Toch ga ik even zoeken, altijd leuker dan onrustig in bed liggen woelen.
Oja, fijn weekend nog!

Wakker....(nacht 1:32 uur)

(een tijdelijke waarheid, gefotografeerd)
Het begon luchtig, in bed liggen en gaan nadenken over Waarheid.
Niet aan te bevelen voor een vlotte nachtrust!
Maar één ding levert het me wel op; begrip waarom ik behoefte heb om stukjes kort te houden...Dus bij deze mijn zoveelste poging.
Waarheid is het witte doek van de schilder, het lege vel van de schrijver, het zwijgen van de zanger.De Waarheid onder ogen willen zien is bijna als zonder in de spiegel te kijken je eigen ogen willen zien.Dan te bedenken dat de mens de illusie heeft het ontstaan van het Zijn ooit te zullen vinden.Wat kan er nog erger dan dat met zichzelf in tegenspraak zijn?
Nog een gekkere stelling; zal de mens er nog zijn als hij ontdekt heeft dat Zijn alles is wat er is?
(Wat denken jullie, zal ik de slaap nog vatten na deze overdenking? Ik kan natuurlijk ook gewoon Zijn....toch?)

Ik laat mij inspireren...


Waar je ook mee bezig bent in het leven
het is goed open te staan voor inspiratie
Sfeer, kleur
voeding
Allemaal zaken waar je creatief mee om kunt gaan om het leven letterlijk meer kleur te geven!

Kleuren voor het raam.

Simpel stilleven,
met klein schattig boeddha droppie!
(hihihi)

vrijdag 20 november 2009

De naakte waarheid.

Mooi mollig is best lollig.

Weer eens een speciale plek...

Om zo maar eens te reageren op mijn weblog.
Leef je gerust uit! (@)

Frustraties.

Een begrip dat vooral als negatief gezien wordt.
Kan het ook anders dan?
(als toegift zal ik onder aan dit stukje de mijne beschrijven!)
Het is zo makkelijk om alles wat mislukt in het leven, te verklaren van uit opgedane frustraties. Frustraties, als zijnde negatieve ervaringen waardoor je vast kan lopen.
Wel eens bij stil gestaan dat een mens, juist door frustraties, tot grote prestaties kan komen?
En dat je de eigen frustraties ten goede kan gebruiken door ze eerlijk te bekijken en proberen in te zien hoe je er iets positiefs mee kunt doen?Kijk bijvoorbeeld eens naar jezelf op deze manier; waarom wil ik mijzelf of anderen bepaalde dingen bewijzen?
Kan ik er van uit gaan dat ik goed ben zoals ik ben, wetende dat je als mens zowiezo altijd je best doet. En doe je dat niet...Kijk, dan ga je dus negatief om met je frustraties!
Misschien nu het juiste moment om de mijne te omschrijven, louter als voorbeeld hoe het kan werken.
De frustratie; uit een gezin komen waar iedereen ziek was, uitblinken door gezondheid en een goed stel hersens....besloot ik blijkbaar mij aan te passen aan dat gezin.
Ik werd "ziek" en ging onder mijn niveau functioneren, en dat alles om de anderen geen pijn te hoeven doen of te moeten confronteren.
Positief er mee omgaan in het nu; ik heb geleerd mededogen te hebben en pijn bij anderen te herkennen. Ik heb leren zien wat een mens zichzelf kan aandoen en wat mensen elkaar daardoor aandoen.
En wat dat niveau betreft?
Ik ben in staat mijzelf en mijn denken te vertalen in talen die verder gaan dan de wereld talen.

Wat overblijft is hetgene dat je door "God" gegeven is...hoe dat zit weet niemand werkelijk.
Een reden te meer om elkaar niet te veroordelen en elkaar te nemen met beperkingen en al.
Inclusief onszelf met onze eigen beperkingen.

donderdag 19 november 2009

Kennismaking lijkt afscheid.

Het voelt vreemd, de kennismaking met een leven zonder verslaving is eigenlijk een voortdurend afscheid.
De helderheid die steeds meer groeit geeft soms een gevoel van vervreemding.
Al het overbodige, alle valse versieringen beginnen meer weg te vallen en de "Waarheid" die ik ooit door een waas waarnam, wordt onvermijdelijk.
Niet zien wat er werkelijk was, lukte bij mij nooit, daar kon geen alcohol tegen op. Gelukkig werkte dat niet anders bij vreugde dan bij pijn. Beide ervoer ik, maar nu de mist van de verslaving verdwijnt besef ik dat ik wezenlijk naakt in het leven sta en dat de contouren van mijn ervaringen zoals ik ze nu beleef zich glashard aftekenen tegen een soms verblindende blauwe hemel.
Een verslaving werkelijk loslaten heeft enorme gevolgen, vooral als je ook het begrip "ex-verslaafde" niet gaat koesteren als een verworvenheid en totaal in het nu gaat leven.
Één ding voelt erg verrijkend...alles wat ik ooit las en tot mij nam, aangaande verlichting en bevrijding van een belastende vorm van het ik ervaar ik nu intenser, juist dankzij de mist van een verleden dat ik achter mij laat.
Het is niet altijd makkelijk, helder kijken, helder ervaren...zonder figuurlijke schade aan het netvlies op te doen, maar het is enorm de moeite waard.
Dankbaar voor het feit dat ik de diepte van een verslaving heb mogen kennen.

Naaktstudie.


woensdag 18 november 2009

James Asher-Dance of fire.

http://www.youtube.com/watch?v=6wcqwxa9xjc
Mocht je straks willen bewegen, lekkere muziek dit!

Als ik met "God" praat.

Praat ik dan met God?
Ik, ongelooflijke ongelovige?
Ja..ik praat ermee en heb mijn verzet opgegeven om "het" God te noemen.
De naam God is ontzettend belast en wordt nog steeds behoorlijk misbruikt, of je het nou Allah of God noemt.
Eerst was God de boeman en nu is Allah aan de beurt! Wat bezield de mens toch als het gaat om eigen verantwoordelijkheid en eigen geweten?
Dus heb ik God, als benaming maar gewoon mijn eigen beeld geven. De mijne heeft humor en dolt met me, vraagt mijzelf na te denken, doet het echt niet voor mij!~Ruimt niet mijn rotzooi op, maar werpt mij stoffer en blik, dweil en mop toe en zegt; aan de slag, apekop dat je bent!
En hoe "onze" gesprekken er verder uitzien?

We hebben afgesproken dat tussen ons te houden, want stel je voor!

Af en toe.

Een dagje rustig aan doen met eten, dat is beter dan al dat dieet gedoe.
In ieder geval doet de foto het leuk en dankzij het er mee bezig zijn om tot dit plaatje te komen,
heeft het me nog gesmaakt ook!

Aktieve meditatie?


Rusteloze, nee eigenlijk liever; bewegelijke, actieve mensen, hebben soms moeite met de geijkte manier van mediteren.
Namelijk, het "zitten" en naar binnen keren om tot innerlijke stilte te komen en mogelijke "inzichten" in hetzelf en het Zijn te ervaren.
Een andere manier om "hetzelf" te ervaren is de volgende;
zorg in ieder geval dat je even de tijd en de privacy hebt om dit te doen,
zet je pc aan (zou mij verbazen als hij nu uitstaat trouwens!) en zet bijvoorbeeld dance of house muziek aan via je windows media player en zet het beeld op visualisatie; Alchemie, willekeurig. Prettig is het als je daarbij 2 van die simpele haltertjes hebt van 1 kilo per stuk. En ga aan de slag! Dance met het ritme mee, liefst een half uurtje of zo.
Ga er lekker helemaal in op en je zult een aktieve "meditatie" ervaren.
Maar waarschijnlijk vind je het beneden je stand of niet iets voor jouw leeftijd???

Ach, doe het dan gewoon eens stiekem en vertel het alleen je hond of je kat...

dinsdag 17 november 2009

Spelend en scheppend.

De energie van het creëren.

Materiaal en inspiratie.

Sinds ik vooral met acryl verf werk, is mijn inspiratie eigenlijk afgenomen, merk ik...terugkijkend op mijn werk.
Na mijn klassieke olie verf periode ben ik een hele tijd tekeer gegaan met gouache!
Precies het omgekeerde van olie verf eigenlijk, weerbarstig en snel knoeierig, toch gaf juist dat mij strijdlust en inspiratie...Ik kon bijvoorbeeld nog lekker na vegen als het reeds droog was. Gewoon met de natte kwast er over of soms zelfs een spons!
Acryl maakt me eerlijk gezegd wat lui, het staat er snel en makkelijk op..en dat is het dan. Kijk, zo hoeft het niet te gaan hoor, je kan er best gekke dingen meedoen, gewoon met iets anders er over heengaan enzo.
Maar ja, mijn vuur lijkt op een spaarvlammetje te staan.
Vanavond ben ik gaan schilderen, gewoon om een doekje te vullen, meer niet.
Het resultaat beeld ik bij deze af....Doekvulling, is de titel!
Toch maar weer eens wat meer gaan experimenteren.............

Doekvulling dus!

Canvasversiering mag ook. Waarschijnlijk overschilder ik dit experiment nog een keer.
(voorlopige titel; Escalatie, Escalier...Escape!)

maandag 16 november 2009

Voor mijn speciale tante!

Vandaag is ze jarig, ze wordt inmiddels alweer....ach, wat doet het er toe.
Voor mij is zij Forever young!
Wat zij niet allemaal van mij heeft moeten aanhoren!
Het was vaak niet voor de poes, trouwens de katers vlogen haar ook menigmaal om de oren!
De jongste zus van mijn overleden moeder.
We hebben afgesproken dat als ik de 80 haal, om samen te proosten en lallend een blokje om te gaan.
Ik kan bijna niet wachten...

Van harte gefeliciteerd, zéér bijzonder tante van me!!!
xxx

zondag 15 november 2009

Verrassing voor de zondag?

Karen Armstrong.
Misschien de moeite waard om te
bekijken?
( het woord 'bekijken' aanklikken)