Kan een slaapmutsje helpen?

Dus als je er mee om kan gaan...

Proost

en

Slaap lekker!

Ontvangen.

De laatste tijd lukt het mij steeds beter visite vrijblijvend te ontvangen en mijn gastvrijheid wordt er niet minder om.

Verwacht ik visite dan geef ik alles met plezier even  wat extra aandacht.

Aandacht aan mijzelf, aandacht aan mijn huis, aandacht aan mijn gemoedstoestand.

En laat verder gewoon alles doorgaan als wie ik ben en waar ik behoefte aan heb, in afwachting van de visite.

Het resultaat van die houding is dat ik zelden tot nooit meer teleurgesteld ben als de visite om welke reden dan ook, niet doorgaat. En gaat het wel door, dan geniet ik dubbel.
De balans tussen het "doen" in afwachting van de ander en het "goed" voelen voor jezelf.

Weet je, het lijkt mij best een leuk idee om ook op die manier met het leven opzich om te gaan!

De weg naar verstilling. 1.

( Om mijzelf een beetje in te dekken heb ik maar een gans afgebeeld...)

De oude koeien liggen al te lang in de sloot en de put van het kalf is reeds zeer lang gedempt...
Maar levend in het nu herinner ik mij een verleden waarin ik snakte naar "verstilling".
Soms was het een paniekerig snakken en dat bracht vluchtgedrag voort, dusdanig dat ik bijna "voor mijn tijd?" in de laatste verstilling terecht kwam. ( Vandaag doe ik even niet aan reïncarnatie!)
Tot mijn grote verbazing begin ik steeds meer "vanzelf" in een soort verstilling te geraken en vooral dat vanzelf voelt heel vreemd aan.
Alsof ik iets dreig te gaan verliezen!
Toch voel ik dat ik er iets heel kostbaars aan het bij krijgen ben, een geschenk in een vorm waar mijn drukke geest geen enkele voorstelling van kon maken.
Je hoort het vaker; je moet niet zoeken, het is er reeds! Leuk gezegd door degenen die dat blijkbaar zo ervaren. Toch is er een weg naar toe, oké..ik zal het persoonlijk houden;
Voor mij voelt het als een weg, een weg naar verstilling.
Enerzijds overkomt die verstilling mij, zij het met vallen en opstaan, maar aan de andere kant vind ik het leven tè boeiend om te gaan "zitten" en die verstilling zijn werk te laten doen.
Nog even een opmerking ter afsluiting van dit stukje;
Maar als je dierbaren lijden, hoeveel ruimte is er dan voor het werken aan en ondergaan van verstilling?
Dat laatste is niet bedoeld als vraag maar als overdenking.
Een overdenking waardoor ik ten alle tijden begrip voor mijn medemens hoop te blijven houden.

Zie bovenstaande maar als een experimenteel stukje, want ik ben er lang niet zeker van dat ik al toe ben aan het omschrijven van een situatie waar ik nog midden in zit.
De inzichten zijn komende maar de toepassingen zijn nog vaak wat moeilijk.
Juist bij het omschrijven van dit soort essentiële zaken schieten woorden vaak te kort. 

Diep.

Horizontaal denken

als

Diepgang in de breedte.

Best aardig.

Van die foto's uit mijn fotobestand waarvan ik dacht;

Wat moet ik er eigenlijk mee?

Ben gestopt met moeilijk denken.

Vandaar dat ik ze gewoon afbeeld!

(@)

De allerstilste afbeelding.

Stiller vond ik er geen.

Maar vrolijk istie niet.

Hij doet mij denken aan eenzaamheid.

Alleen zijn en verdwaald ik een verlaten huis.

Hopelijk bevindt geen enkele lezer zich in die situatie!

Hoe dan ook;

In ieder geval een zeer goede

Nachtrust

toegewenst.

Nee, zo kan ik je niet achterlaten!

Deze als troost voor diegene die, je weet wel!

Maandag.

Het is maandag.

Tenzij je het morgen leest.

Dan is het dinsdag.

Mocht je het op woensdag lezen,

dan is de kans groot dat als je het morgen leest,

het donderdag is.

Hoe hierin de

vrijdag

zaterdag

en zondag passen

daar mag je zelf iets bij bedenken.

De maandag daarna is dan weer een stuk eenvoudiger!

Maak er maar een bijzondere week van!

Zin in is zinnig 3.

Een leuk voorbeeld hoe zin in, zinnig kan zijn is deze fotoserie.

Alweer een tijdje geleden gemaakt.

Het werkte voor mij als een vorm van meditatie waar geen enkel andere tegenop kan!

Niet alleen door de rust en het plezier dat het mij gaf,

maar vooral ook dat ik dit hele gebeuren "door" kon geven.

 Niet vanuit welke verwachting of gedachte dan ook.

Gewoon het simpele geluk van bezig zijn en kunnen delen.

Ja, voor mij is "zin in" steeds zinniger aan het worden...

Iemand welkom heten.

Gister dus een zeer goede vriendin op bezoek gehad.

We leefden er beiden enorm door op.

Ook zij had de laatste tijd last van die "noodzakelijke" vermoeidheid.

Niks meer van te merken tijdens ons samen zijn!

( Bovenstaand tafelstuk had ik min of meer gemaakt met de gedachte dat zij zou komen.)

Een gevoel.

Een gevoel van veiligheid,

heerlijk om mee in slaap te vallen.

Het fotoboeket van deze dag.

Kaars uit en;

Welterusten.

Zondag doe waar je zin in hebt dag!

Vandaar zomaar een foto.

De titel van het stukje zegt al meer dan genoeg, toch?

Je vereenzelvigen met:

Wat je ook inspireert in het leven, het is altijd "gevaarlijk" om je daarmee te identificeren.
Trouwens eigenlijk geldt dat voor alles wat je bezig houdt.
Ik zie dat het zo werkt bij sommige mensen om mij heen en ik herken dat gevoel ook soms binnen mijzelf!
Dat pak ik dan zo snel mogelijk aan...
Bovenstaand tafreeltje hangt rechts van mijn bureau en ik "moest" het zo maar weer eens op de foto zetten?!
Toen dacht ik; "Wat zal het bloed ontzettend naar zijn hoofd zakken!" en "Zoiets hoor je toch eigenlijk niet te doen met de Jezus figuur?"
Kijk, en dat bedoel ik. Laat je gerust inspireren, maar identificeer je er niet mee.
Het is de killer van flexibiliteit en ruimdenkendheid.
( Stukje gaat eigenlijk over religies en goeroe's en leringen. Zeer beknopt, super ingekort dus!(@)
Grappige aanleiding, deze foto...Ik werd er weer even door wakker geschud!

En dan denk ik....

Gewoon doorgaan met werken.

Werken omdat ik het heerlijk vind om te doen.

Zo af en toe deed ik pogingen "commercieel te werken,

Werk maken dat de gemiddelde potentiële koper wel aan zou spreken.

Ook dit keer was ik op zoek tussen mijn foto bestanden naar "makkelijke en toegankelijke werkstukken".

Ik geloof wel dat ik er een paar tegen ben gekomen, maar ik vond het zelf helemaal niks!

Dus toch maar deze twee afgebeeld, ach wie weet wat er ooit nog uit mijn handen komt?

Gelukkig ben ik nog steeds druk bezig en bouw op die manier een nieuwe "voorraad" op.

( Bovenstaande teruglezend klinkt het een beetje zeurderig, Hahaha, ach dat vergeef ik me!)

Even niet te evenaren.

Het welterusten bericht van gisteravond kan ik niet evenaren, laat staan overtreffen.

Dus ik zou zeggen; scroll down and sleep well!

Niet zo mijn ding.

Sinds ik alcoholverslavingsvrij door het leven huppel heb ik eigenlijk zelden nog uitgeslapen.

(Wow, al 3 jaar niet meer echt uitgeslapen???)

Meestal sta ik tussen 5 en 7 uur op en ben dan meteen helder, vrolijk en vol goede moed!

( Tikkie overdrijven mag toch wel met dit druilerige weer?)

De laatste tijd ben ik vaak moe, verantwoord moe noem ik het.

Het is goed te herleiden wat daar de oorzaak van is dus ik maak me er verder geen zorgen over.

Al een paar dagen sluipt het "uitslapen" er in, werkelijk uitslapen omdat mijn lichaam het nodig lijkt te hebben. Zo ook deze morgen ( nadat ik er eerst een tijdje uit geweest was) .

Mijn dromen waren intens en gevuld met allerlei symbolische boodschappen. Één ervan was zelfs een "lucide droom"( dromen waarin je alles bijzonder helder en levensecht ervaart).

Rond 11:30 uur eindelijk m'n bed uit.

Ik voelde me somber en totaal niet in een stemming om zelfs maar enkele noodzakelijke dingen aan te pakken. Toch moeten er wat dingen gedaan worden, dat kan je wel eens hebben zo!

Het is nu 13:10 uur en ik ga er maar het beste van maken.

Nee, uitslapen is;

Niet zo mijn ding.

( Zijn er nog andere "nietzomijnding" uitslapers die dit herkennen?)

Onze status van "Zijn".

Een vraag die altijd weer rondzweeft in de maatschappij of welke vorm van samenzijn dan ook.

Een vraag waar ieder voor zich zijn eigen antwoord op kan creëeren, want in feite is dat hoe het werkt!

Want wie ben je eigenlijk, maar vooral hoe presenteer jij jezelf?

Mocht je meteen geneigd zijn te zeggen; o, daar zit ik niet mee hoor, want.... denk dat toch nog maar even wat dieper na, want voordat je het weet blijk je jezelf te moeten/willen verkopen als zijnde één van je meest interessante maatschappelijke statusjes, van moeder/vader tot en met het beroep dat je uitoefent!

Vraag het op dit moment aan mij en ik zou "genoodzaakt" zijn te zeggen;
"Ik ben die ik op dit moment ben en doe wat ik nù doe".
Als je me nog volgen kunt...in het begin was daar moed voor nodig, totdat ik ging beseffen dat juist dat hetgeen is, welke de werkelijke "status" van een mens is.

Echt 'weer' voor vrolijke, dolkomische stukjes vandaag, vind je ook niet?
Tja, ik zal eens bij andere weblogs gaan snuffelen...
Desondanks de weblogvulling van vandaag, wens ik je een prettig weekend.
Je kunt trouwens beter uit de zon blijven deze dagen, schijnt heftige gevolgen te hebben anders!

Onnodig.

We zijn er goed in.

Dingen onnodig ingewikkeld maken.

Omdat...

Niets zo bedreigend aanvoelt.

Als...

Het stille Niets.

Vertrouwen hebben.

Dit gaat niet over het bankwezen of over onze verzorgingsstaat....

O, nee?

Nee hoor dit gaat over persoonlijk vertrouwen, zelfvertrouwen en vertrouwen in de ander.

Mag ik je dan meteen een persoonlijke vraag stellen?

Duvel toch op jij, laat me even eerst wat schrijven...JA! (#)

(0^0)

De ik vorm, de jij vorm, het dondert niet, ik gebruik ze gewoon door elkaar, want alles en iedereen is nou eenmaal met elkaar verbonden, we zijn lang zo verschillend niet als we wel eens denken.

Zelfvertrouwen heb ik wel, niet dat onbuigzame strakke, gelukkig niet. Maar wel net genoeg om me goed te kunnen voelen over mezelf en er iets mee te kunnen doen als ik dat even niet voel.

Maar vertrouwen in anderen, hoe zit dat bij "ons"? ( Je ziet het, hier vind ik het begrip "ons" op dit moment wat veiliger.) Wat is je achtergrond, wat heb je meegemaakt, dat alles is van groot belang als je kijkt naar wat jouw zwakke plekken in vertrouwen zijn...

( Ons wordt nu ik.) Zo is bijvoorbeeld mijn gebrek aan vertrouwen in de ander op een vreemde manier ontstaan. Ben ik dan ooit vreselijk belazerd, ben ik ooit niet liefgehad?

Als het om het grote belangrijke gaat kan ik gerust zeggen, nee dat is mij zelden gebeurd, het voelt eigenlijk als; dat is nog nooit gebeurd.

Mijn zwakke plek in vertrouwen zit hem vooral in de onzekerheid of de ander zich wel redt, of de ander sterk genoeg is om op te vertrouwen.

De uitleg hou ik kort;

Mijn vader was alcoholist, dus in feite onbetrouwbaar door zijn "zwakte". ( In wezen was mijn vader, achteraf gezien, gewoon te goed en kon daar niet mee omgaan!)

Mijn moeder had van af haar pubertijd al zwaar diabetes, suikerziekte, waardoor, hoe zorgzaam en liefdevol ze ook was, ze ongewild niet te vertrouwen was.

Ze had een zware vorm en daardoor veel hypo's (???) Nee, dat woord gebruikten wij niet, het was "suikerteweing" of "suikerteveel" en in beide gevallen had ze nog weinig of geen controle meer over zichzelf.
Stukkie natte vinger psychologie?
Nee hoor, door schade en schande wijzer geworden en blijvend lerende.
Mag ik nu dan eindelijk wel nog iets vragen?
NEE !
( De foto heeft te maken met evenwicht, ontspanning en concentratie.)

De slaap.

Helder wakker in bed...

Je zakt al een beetje weg...

Alles wordt langzaam wazig en stil...

En weg ben je!

Prettige dromen.

De pot op...

..zich, (vergat ik er achter te zetten. Sorry! (@)

is een vreemd soort erfenis van mijn lieve oma.

Ik zal een jaar of 22 geweest zijn toen ik deze bewonderde bij mijn oma thuis.

"Och, neem maar mee jongen, die ouwe spullen ben ik niet aan gehecht."

Maar volgens mij gunde ze mij de pot gewoon!

De familie was er niet blij mee dat ik hem kreeg en als 22 jarige begreep ik het probleem niet zo.

Ben blij dat ik bij leven en welzijn van mijn lieve oma georven heb.

De werkelijke erfenis, gelukkig jaren later, verliep en stuk minder liefdevol....

Tè erg voor publicatie.

De dolle foto bui van gister liep heerlijk uit de hand en ik bereidde enthousiast een kitscherige

"open haard" scène voor. Grootste plannen, geinige ideeën.

Ik maakte wat proefshots en besloot....

iets geheel anders te gaan doen!

Ja ja, zo kan het ook wel eens verlopen. De pret was er niet minder om en ik deel van ganser harte deze mislukte entourage shoot.

( Overigens komen woorden en zinsopbouw op dit moment uit mij, als had ik een zware bevalling. En zelfs daar kan ik mij niks bij voorstellen...)

Zin in is zinnig. 2.

Dit ballen gedoe heeft een naam en ze klinken als je ze beweegt.

Naam vergeten!

Het was vooral de intense kleur..

Maar ook wel die bijzondere vormen.

Mocht je effe de tijd hebben scroll dan een stuk naar onder.

Dan zie je de eerste Zin in is zinnig.

Tenzij je daar geen zin in hebt.

Wat is het leven saai...?

Ondanks het feit dat ik mij altijd wel vermaak en nooit meer echt somber ben

en genoeg genegenheid en liefde ervaar, heb ik toch van die periodes dat alles een beetje saai aan voelt. Vaak voel ik me een beetje lui-moe in zo'n periode.

Achter dingen aangaan of iets willen forceren in een saaie periode haalt meestal weinig uit.

En dan, bijna plotseling, lijkt er weer van alles tegelijk op mijn pad te komen.

Grappig genoeg is dat altijd al zo gegaan in mijn leven en toch verrast mij dit telkens weer!

In ieder geval is het een teken dat ik niet blasé in het leven sta, gelukkig niet.

Waarom dit een welterusten stukje is?

Gewoon, omdat ik even aan "moe" zijn dacht.

Komt nu de grote uitvoering van;

Welterusten!

Nutteloos, zinloos?

Zonder dieper op dingen in te gaan...vandaag had ik een ontzettende behoefte aan en nutteloze en zinloze dag.

Uitslapen lukte, dus...( oi, was geloof ik erg zinnig en nuttig!)

Toen aan de pc hangen, nutteloos en zinloos...totdat,

totdat ik wat reacties op mijn weblog ging lezen.

Door wie, hoe en waarom weet ik niet meer, maar ik raakte geïnspireerd en kreeg zinloze zin om nutteloze foto's te gaan maken.

Ik ging er helemaal in op en vergat het nutteloze en zinloze van het hele gebeuren...

Je bent me voor als je nu al denkt; dat is helemaal niet zinloos en nutteloos!

Helemaal mee eens want door een stilleven te rangschikken en op de foto te zetten, raakte er ook in mijn hoofd van alles op de juiste plek.

En tijdens zo'n bezigheid gebeurt er trouwens van alles in mij dat onverwacht bijzonder is.

Maar fotograferen en rommelen daar had ik reuze zin in. Schrijven iets minder.

Morgen misschien een vervolg, want afgebeeld stilleven kreeg een bijzonder vervolg!

(Kijk, Poppi was ook weer van de partij!)

( En een plezier dat ik weer heb!! Hoezo zinloos?)

Wat op je Pad komt.

Levenslessen leren is moeilijk.

Maar levenslessen herkennen

is vaak nog moeilijker.

Helaas!

Het spijt me...

Vanavond ben ik echt te moe.

Mijn stilte-dagen zijn meestal slopend!

Graag had ik jullie weer een goede nachtrust gewenst.

Maar dat red ik niet, er komt geen letter uit mijn toetsenbord.

Gelukkig kun je op het label "ontspannen" onder dit bericht drukken.

Daarmee hoop ik mijn afwezigheid toch nog goed te maken.

Je zult het dus moeten doen met;

Oude Welterustens.

In het begin...

Schrik maar niet hoor, ik ga hier echt geen bijbelserie starten want met mijn achtergrond zou ik daar geen brood van bakken..Hooguit scheuren en delen.

Nee, ik heb het over het begin van mijn weblog toen ik de woensdag voor mijzelf als een soort "stilte-dag" had bepaald, ook op mijn weblog!

Dat midden van de week blijft nog steeds aantrekkelijk voor mij op die manier en in mijn leven van alledag werkt de woensdag best nog een beetje als zodanig.

Mooie dag om eigen weblog herinneringen op te halen.

Druk op  oktober09 en als je tijd en zin hebt kun je even mee terug kijken.

Donkergroen kussentje.

Rechtsonder, 40 x 40 cm.

Dat kussentje heeft Poppi vrijwillig gekozen als haar nachtelijk verblijf naast big daddy.

Maar....

zodra the big one zijn plek even verlaat voor plas of glas,

duikt Pop meteen op

haar Master's place!

Als the boss reeds na enkele seconden weer binnen waggelt

verhuist ze met verbolgen blik weer richting;

Donkergroen kussentje.

Her Masters's voice..

wenst ieder een goede nachtrust toe.

Door de zure appel heen.

Vrij raken van verslaving en psychische verwarring is een zware klus op zich.

De ene redt die eerste fase, de ander net niet of nog niet.

De tweede fase heeft mij menigmaal doen terugvallen...de confrontatie fase met je omgeving! ( Er van uitgaande dat je ondertussen nog hard werkende bent aan de confrontatie met jezelf.)

Al naar gelang de brokken die je gemaakt hebt kan dat een enorme zware klus worden en het akelige is dat er soms mensen zijn die jou uit eigenbelang blijvend willen onderdrukken vanwege je verleden.

Dit laatste heb je soms zelf niet door, aangezien je vaak verblind bent door schuldgevoel.

Maar ook de goedbedoelende kant van de confrontatie kan zwaar zijn.

Bijvoorbeeld als er constant op je gelet wordt of je niet weer de fout in gaat. Dat kan zowel bij verslaving als bij achterliggende psychische klanten aan de orde komen. Denk aan ouders, familie, vrienden en kennissen, die daadwerkelijk het allerbeste met je voor hebben!

Dan is het uitermate belangrijk je steeds weer voor ogen te houden dat je weet waar je het uiteindelijk voor "moet" doen. Namelijk voor jezelf in de eerste plaats. Want alleen van daaruit kun je er ook weer voor anderen zijn.

Nu, 3 jaar na mijn verslaving en  ruim 10 jaar na mijn psychische problemen komt er steeds meer innerlijke rust in de tent en is mijn overgevoeligheid voor reacties van buitenaf  tot hanteerbare proporties geslonken.
Doorgaan, vrij van de kramp van het begrip "volhouden".

( Stukjes als deze zal ik letterlijk overnemen op mijn  weblog in voorbereiding betreffende psychiatrie en verslaving.)

Acrylbinder.

Ik was er al een tijdje naar op zoek, iets waarmee ik mijn pigmenten voorraad kon binden opdat ik ze kon combineren met de acryl verf die ik reeds heb.

En eindelijk kwam ik het tegen...

Gek genoeg had de verkoper in de winkel er zelf geen erg in dat hetgeen ik beschreef nodig te hebben, gewoon aanwezig was in de winkel.

Bijna was ik met een lullig en duur flesje acryl medium de deur uit gegaan.

( Thuisgekomen bleek ik dat zelf nog in voorraad te hebben!)

Gelukkig viel mijn oog op een bovenste plank( een flauw grapje laat ik dit keer achterwege)

De verkoper redde zich er vakkundig uit door te zeggen; "O, bedoelt u dat"!

Thuis ontdekte ik dat het spul diverse mogelijkheden heeft.

Ik gebruik het nu om mijn opgespannen papier ( 200grams) voor te bewerken.

Ook als ik op reeds geprepareerd doek werk gebruik ik het in combinatie met wat pigment,

om het doek wat extra body te geven.

Als vernis werkt het ideaal, een prachtige matte doch heldere afwerking geeft het.

Ook kun je het goed gebruiken als je wilt glaceren (een dunne transparante kleurlaag over een andere kleur aanbrengen)want op die manier kan je bepaalde kleur en licht effecten bewerkstelligen.

Kortom, het bevalt mij prima!